Kirkjuritið - 01.06.1946, Qupperneq 38

220
Guðbrandui' Björnsson:
Júni-Júlí.
svo umfangsmikið og víðtækt, að það er ekki liægl.
Þessvegna þarf að fjölga prestum landsins að miklum
mun. Ég átti nokkurn þátt í, eins og yður er kunnugt,
að prestunum hér í Reykjavík var fjölgað árið 1940 i
þjóðkirkjunni úr 2 i 0. Siðan hefir fólksfjöldinn auk-
izt mikið hér í bænum.
Þar sem kirkjan starfar i Bandaríkjunum, þykir
liæfilegt, að 300—1200 manna söfnuður komi á hvern
prest í hæjunum. Fimm liundruð manns þykir hæfilegt
meðaltal í ílestum kirkjudeikhmum. Þá þekkir prestur
hvert einasta mannsbarn i söfnuði sínum og getur fylgzt
með því og verið vinur þess, sálusorgari og leiðtogi.
Ef einhver fer úr söfnuðinum i annað prestakall, ritar
Iiann viðkomandi presti og biður hann fyrir hinn nýja
meðlim.
I Svíþjóð er meðaltal mannfjöldans í söfnuði hverj-
um í stærri borgum 3000. í Danmörku, sé ég, að sterk
hreyfing er að vakna um að fjölga prestunum, og ýms-
ir menn eiga það markmið að vinna að því, að meðal-
talið verði um 1000 manns á livern prest.
í Beykjavík eru um 48000 inanns og 7 prestar. Það
koma því um 7000 manns á hvern presl. Það sjá allir,
að það er takmarkað, sem einn maður getur gjört fyr-
ir hvern einstakan þessara 7000 manna, sem hann á að
þjóna og annast.
Leiðin til þess að hæta siðferðisástandið í Reykjavík
og öðrum bæjum landsins er ekki sú að láta 1 lögreglu-
þjón koma á hvern 325 manns, eins og mér skilst, að
stefnt sé að. Það yrðu um 150 lögregluþjónar hér i
hænum —- 150 lögregluþjónar og 7 prestar.
Nei, prestunum þarf að fjölga. Þá fækkar lögreglu-
þjónum af sjálfu sér — þá þarf þeirra ekíci við.
Það er óbifanleg sannfæring mín, að leiðin til þess
að bæta úr því, sem áfált er, sé sú að fjölga prestunum,
að minnsta kosti upp í 20 hér í Reykjavík. Og þeim þarf
að fjölga nú þegar, svo að unnt verði að taka upp vold-