Kirkjuritið - 01.04.1947, Síða 42

128
Sveinbjörn Högnason:
Apríl-Júní.
menn eins og séra Ófeigur í Fellsmúla eigi þar ekki lít-
inn hlut að máli. Iieimilið í Fellsmúla, maðurinn, prest-
urinn og prófasturinn séra Ófeigur samverkaði allt á
eina lnnd til, að svo mætti verða.
Á Fellsmúla er fagurt mjög. Stendur hann austan
Skarðsfjalls á þurrlendum, víðum sléttum, en í auslri
gnæfir Hekla og fjallgarðurinn, sem um liana er. En
framundan blasir við liið mikla undirlendi, hinar gróð-
ursælu og grösugu sveitir Rangárþings. Umliverfið alll
er mótað tign, hreinleika og hlýju. Heimilið á Fellsmúla
har í livívetna liin sömu einkenni. Öllum, sem þangað
komu, har saman nm það, að þar liefði verið gott og liollt
að dveljast. Snyrtimennska, hagsýni og hreinleiki var yf-
ir öllu, úti og inni. Gestrisnin var svo lilý og einlæg, að
fáum mun gleymast, sem þar har að garði, enda var
lieimilið þekkt í þcim efnnm, ekki aðeins hér á landi,
heldur og víða erlendis, því að ferðamannastraumur var
þar oft mikill og víða að. Ilúsbóndinn var hlýr, hógvær
og einlægnr í framgöngu, en hann var ræðinn mjög við
gesti sína og gat glaðst og hlegið dátt, i vinalióp, eins og
einkenni er flestra góðra manna. Það var ætíð lireint lofl
andlega þar, sem séra Ófcigur var. Miður lireinu tali eða
ófrægingarorðum um náungann var ekki lengi líft í ná-
lægð lians. Þótt lifsreyndur væri, ætlaði hann jafnan hverj-
um manni vel og vildi engu misjöfnu trúa og því síður
dæma liart, þótt í einhverju brygði út af. Hann var ein-
lægur mannvinur, skilningsgóður, mildur og umhyggju-
samur, og ég liygg, að hverjum manni liafi liðið hetur
i nálægð hans.
Heimilið á Fellsmúla var alla tíð starfandi skóli á vetr-
um, eins og íslenzku prestssetrin voru flest áður fyrr.
Voru þar jafnaii fleiri og færri piltar að námi hvern vet-
ur. Margir stunduðu þar gagnfræðanám, en nokkrir
lærðu þar að öllu til stúdentsprófs og setlust aldrei í ann-
an menntaskóla. Meðal þeirra voru synir séra Ófeigs báð-
ir, Grétar og Ragnar. Sýnir það bezt hversu vel séra Ófeig-