Kirkjuritið - 01.04.1950, Qupperneq 22

Hvað á ég að gjöra við Jesú?
Hvaö á ég þá aö gjöra viö Jesúm,
sem Kristur er kallaöurf
Matt. 27, 22.
Þessi spuming er þýðingarmest í lífi hvers manns.
Svarið við henni ákveður um tímanleg og eilíf örlög. Þetta
svar er ekki aðeins gefið í orðum, en framar öllu í lífi
og breytni.
Hinir fyrstu lærisveinar svöruðu með því að yfirgefa
allt og fylgja Jesú. Þeir fylgdu honum frá þeirri stundu,
að köllunin kom og þangað til að þeir luku þessu jarðlífi.
Þrátt fyrir öll mistök og yfirsjónir héldu þeir sér fast við
hann, jafnvel þótt leið hans lægi um Getsemane og yfir
Golgata. Það var aðeins einn í lærisveinahópnum, sem gaf
annað svar. Það var Júdas, sem sagt er um að gengið
hafi burt til þess að sélja Jesú. Það var hans svar. Víst
var um það, að hann hafði á timabili umgengizt Jesú,
jafnvel fengið þýðingarmikið starf: að hafa fé undir
höndum. Hann var í þeirra hópi, sem gjöra sér far um
að hafa hagnað af trú sinni og Guði sínum. Hann lifði a
trú sinni, en ei fyrir trú sína. Maður getur mjög vel geng-
ið í söfnuð til þess að komast í meira álit, betri stöðu, fá
hærri laun, tignari vini o. s. frv. En á þessu tímabili svík-
ur maður og selur meistara, sinn.
Prestarnir og Farísearnir gáfu annað svar. Þeir hróp-
uðu: „Krossfestu hann.“ Jesús gjörði þeim erfitt fyrir.
Hans boðskapur brá skugga á þeirra boðskap: „Aldrei
hefir nokkur talað eins og þessi maður,“ sagði fólkið. Hann
safnaði meiri mannfjölda kring um sig en hinum lærð-
ustu meðal þeirra hafði nokkru sinni tekizt. Og þó sér-
staklega þetta: Líf hans var dómur yfir þeim. Þess vegna
vissu þeir ekkert annað svar við spurningu Pílatusar en
að Jcrossfesta Jesú.