Kirkjuritið - 01.04.1950, Qupperneq 64

132
KIRKJURITIÐ
Mér skildist, þegar hafin var útgáfa þessa rits, að það
væri einkum gert til að kynna þjóðinni einhverja lærð-
ari og merkilegri útgáfu af guðfræði en sézt hefði áður
hér á landi. Svo fín átti þessi guðfræði að vera, að ekki
var hægt að notast við tímarit það, sem Prestafélag Is-
lands gefur út. Það má og vera, að áætlun hafi verið gerð
um það að koma þarna á framfæri svo mikilli speki, að
engin von væri til, að hún kæmist þar fyrir, fremur en
ritstjórinn teldi sig ekki geta átt samneyti við aðra ís-
lenzka presta, sökum hins frábæra lærdóms síns. Var því
ekki nema sjálfsagt að fagna þessu.
Nú hefi ég verið að leita að þessari miklu speki í blað-
inu með smásjá í þrjú ár, en ekki getað komið auga á
hana. Hins vegar hefir þar verið nóg af drýldnum svigur-
mælum um úrelta guðfræði íslenzkra presta og fullyrð-
ingum um merkilegar guðfræðistefnur úti í löndum, sem
eiga að standa himinhátt yfir öllu því, sem mönnum er nú
kunnugt um á íslandi, nema þá ritstjóra Víðförla. En þessi
merkilegheit hafa þó löngum verið einhvers staðar úti við
sjóndeildarhringinn, en dálkar ritsins verið fylltir með ein-
staklega hversdagslegum hrærigraut, af margtuggnum 17.
aldar rétttrúnaði og sáluhjálparhersguðfræði. Undir þenn-
an áraburð hefir svo safnazt ofurlítil hjörð af aumasta
trúarþröngsýninu á Islandi, sem lítur á sr. Sigurbjörn
sem spámann sinn.
Víðförli tilkynnti það á fyrstu blaðsíðu, að hann ætlaði
að flytja guðserindi og „trú rétta“. (Þægilegt að vita það
strax, að blaðið sé gert út af Guði og það flytji rétta trú!)
Síðan er það upplýst, að þegar um rétta trú sé að ræða,
þá sé það einkum trú Lúthers. Er honum það nokkur
hrelling til að byrja með, að gáfaðasti kirkjumaður Breta
á þessari öld, Dean Inge, taldi lúterskuna hafa hlúð að
fyrstu öngum nazismans og síðan orðið honum lyftistöng,
en sr. Sigurbjörn kemst að þeirri niðurstöðu, að það hafi
einmitt verið þýzka háskólaguðfræðin, sem þar hafi ver-
ið að verki. Þessu er slegið föstu, en hvorugt rökstutt.