Kirkjuritið - 01.04.1950, Qupperneq 71

TRÚIN Á DAUÐANN OG DJÖFULINN
139
að slá inn og menn eru orðnir ramvilltir í völundarhúsi
trúfræðinnar. _ . .
Benjamin Knstjansson.
Svargrein frá próf. Sigurbirni Einarssyni mun koma í
næsta hefti Kirkjuritsins. — Ritstj.
Nesskógur í Húnaþingi.
tNú horfinn, þar var síðust galdrabrenna hér á landi]
Ef við hefðum skóga
svo nóga,
að nægði
nýrri tíma þörfum
°9 störfum,
það bægði
burtu mörgu tjóni,
°g Fróni
það fyndi
fegurð við þess hæfi,
er gæfi
því yndi.
Strjál var orðin mörkin,
er björkin
hin bláa
brennd var þó í eldi,
er veldi
'ð háa
dæmdi mann að lenda
°g enda
þar aldur,
er hann var þar brenndur
°g kenndur
v*ð galdur.
Bölvun af því leiddi,
er eyddi
hér öllum
okkar skógarlundum
á grundum
og hjöllum,
svo að björkin frjóa
má gróa
í giljum.
Grannir stofnar lúta
og slúta
of hyljum.
Erfið sárin reynast.
Það leynast
hér lengi
leifar eftir viðu,
er sviðu
þeir drengi.
Þungur verður róður,
unz gróður
þar getur
gróið sá, er lifir
því yfir
um vetur.
SigurSur Norland.