Kirkjuritið - 01.02.1955, Síða 25

HARALDUR JÓNASSON PRÓFASTUR
71
Hann var til dæmis ágætlega íþróttum búinn, og þó að
hann sýndist grannvaxinn, var hann mjög vel að manni
og skæður í tuski, en á það reyndi jafnan töluvert í skól-
anum. Sundmaður var hann ágætur og stundaði sund-
kennslu á sumrum.
Ölíkur varð æviferill okkar á ýmsa lund. Hann hverfur
mér sýn að loknu námi svo að áratugum nam. Hið eina
skipti, sem eg hefði átt þess kost að vera með honum
nokkra daga, þ. e. á 25 ára stúdentsafmæli okkar 1932,
var eg á flakki úti í löndum. En þegar eg loks hitti hann
aftur, sjá! þá var hann, að mér fannst, nákvæmlega eins
og síðast, er eg var með honum.
Mér finnst þetta táknrænt um þennan mæta mann og
trúa þjón. Hann sezt að starfi og haggast ekki þaðan
fyrr en yfir lýkur. Vinnur starf sitt, andlegt og verald-
egt, ef þar skal í milli greina, prestsstarf og prófastsstarf,
heimilislíf með konum og börnum, búskap, sveitarstörf
og allt annað, svo að ekki fellur blettur á skjöld hans.
ÖIlu er óhætt í höndum hans, aldrei mikil átök, hvorki í
námi né starfi, en aldrei nein hætta á að ekki sé gert
það, sem gera átti og gera þurfti.
Ef hann hefir ekki hlotið trúrra þjóna verðlaun, þá
hefi eg misskilið eitthvað meira en lítið í kenningu hans,
sem laununum ræður. *
Magnús Jónsson.
*
Séra Ragnar Fjalar Lárusson
hefir verið skipaður sóknarprestur á Siglufirði frá 1. febrúar
að telja.