Kirkjuritið - 01.04.1957, Blaðsíða 7

PAS KAHATIÐIN
149
dauðann og lýsti því oft í viðtali við trúnaðarvin sinn. Hann
átti ungan son, sem hann unni mjög. Allt í einu veiktist dreng-
urinn, og sjúkdómurinn dró hann til dauða. Vinurinn kom til
þess að votta hluttekning sína. Faðirinn tók á móti honum,
þögull, en djúpur friður var yfir svip hans og undursamleg
birta. Hann leiddi vin sinn inn þangað, sem líkami sveinsins
lá, greip um höndina, horfði á andlitið fölva og engilhreina
og sagði: „Ég trúi því, að andi hans lifi.“
Þú, sem tregar horfinn ástvin, gefstu páskatrúnni á vald.
Vinur þinn hvílir ekki í mold, heldur er hann hrifinn til hins
eilífa páskadags og bíður þín þar í einu af híbýlunum mörgu
í húsi föðursins, þar sem frelsarinn býr oss stað eins og hann
sjálfur sagði. Kærleiki hans, sem birtist í lífi hans, dauða og
upprisu, er trygging þess, kærleiki ástvinar þíns og þín sjálfs.
Og þú, sem hvílir á sjúkrabeði og finnst ef til vill vera að
koma sólarlag, tak þú einnig undir páskalofsönginn
á meðan tungan má sig hræra,
á meðan hjartað nokkuð kann sig bæra.
Boðskapur páskanna nær einmitt til þín. Páskasólin gengur
aldrei undir. Jarðneskt sólarlag er himnesk afturelding. Stefn-
an er ekki til grafar, heldur til himins.
Já, á páskunum höfum vér verið glöð. Það hefir birt yfir
mannheimi við þá þakkargjörð, sem hefir stigið upp frá hjört-
um milljónanna til föðurins himneska og sonarins upprisna
honum til hægri handar. Vér höfum fagnað og fögnum svar-
inu frá himni við þrá vorri eftir eilífu lífi.
Varðveitum þennan fögnuð ekki aðeins í dag og á morgun,
heldur alla daga, eins og frumkristnin, sem hélt hvern sunnu-
dag helgan til merkis um það. Opnum sálir vorar í trú fyrir
upprisuboðskapnum og eignumst þannig sönnun anda og kraft-
ar fyrir því, er vér þráum heitast. Veitum viðtöku eilífa lífinu,
sem Jesús Kristur gefur í samfélagi við sig, frelsari vor og
leiðtogi þessa heims og annars:
í nafni hans boða ég yður öllum blessun Droítins og eilífa
páskahátíð. r _
Asmundur Ouðmundsson.