Kirkjuritið - 01.04.1957, Síða 13

PISTLAR
155
ar það er haft í huga, að óhætt er að fullyrða, að sé saga ís-
lenzkrar menningar rakin allt frá öndverðu og fram á þennan
dag> er óhætt að staðhæfa, að prestastéttin stendur þar ekki
höllum fæti gagnvart leikdómurum, — né neinni annarri stétt.
Þess vegna er líka spurningin, hvort, þrátt fyrir ýmsar ávirð-
ingar prestastéttarinnar, sé nokkur ástæða til, né þörf á, að
rægja hana við alþjóð. Það má líka spyrja, í hvaða tilgangi það
sé gert og hverjir eigi að taka við af prestunum.
En það er samt önnur hlið á þessu máli, sem mér kom fyrst
í hug og er ef til vill alvarlegust.
Þjóðkirkja íslands nýtur samkv. stjórnarskránni verndar og
stuðnings hins íslenzka ríkisvalds. Hún er því, illu eða góðu
heilli, nokkurs konar ríkisstofnun.
Nú skal ég ekki gera neinn samanburð á stjórnarfarinu í
austri eða vestri. En þá er miklu logið og það jafnvel af því
blaði, sem birtir ofangreind ummæli, ef það getur ekki varðað
allmiklu, já, lífið sjálft að viðhafa slík ummæli um stjórnar-
stofnanir og stjórnarembættismenn a. m. k. í Ungverjalandi og
sennilega víðar austan „jámtjalds“.
Þess vegna furðar mann á því, að Á. Hj., sem sterkar líkur
benda til að hafi nokkurn skilning á og samúð með hinum aust-
rænu ríkjum, skuli láta svona ásakanir uppskáar.
En raunar hverfur þó þetta allt fyrir þeim feginleik og vel-
líðan, sem um mann fer við að hugsa til þess, að Á. Hj., þótt
hann sé sennilega hræsnislaus, frjálshuga og umburðarlynd-
Ur, skuli vera alveg hættulaust héma megin — bæði í eigin-
legum og óeiginlegum skilningi.
Gróðrarnálar.
Eitt ,sem spáir góðu í akri kirkjunnar, er ört vaxandi æsku-
lyðsstarfsemi. Enda færist hún í aukana um allan heim sakir
aðkallandi nauðsynjar. Æ fleiri prestar halda einhverjar barna-
guðsþjónustur eða barnasamkomur með margs konar móti eft-
U' aðstæðum. Og þær eru vel sóttar. Mér virðist helzt til baga,