Kirkjuritið - 01.04.1957, Blaðsíða 31

Zrúrœkni feðranna
“Úr bókinni ,,3oreldrar mínir'
Eftirfarandi ummæli eru tekin úr bók, sem Finnbogi pró-
fessor Guðmundsson hefir safnað til, en 14 niðjar íslenzkra
landnema vestanhafs liafa ritað. Bókin heitir „Foreldrar mín-
ir“. Virðist ekki ófróðlegt að gæta þess sérstaklega nú á dög-
um, hvers virði þessir menn töldu trúna. — G. A.
Þau voru samtaka í einu og öllu, er miða mátti fjölskyldu þeirra til
heilla og hamingju. Bæði voru þau trúhneigð og kirkjurækin. Þegar ekki
Var messað, var faðir minn vanur að lesa úr hugvekjum Péturs biskups.
Mamma kenndi okkur sálma og bænir. Þegar við höfðurn aldur til, var
okkur kennt kverið og við fermd.
(Steingrímur Grímsson og Guðrún Jónsdóttir, eftir Guðm. Grímsson).
Man ég eftir því, að hugvekjur voru lesnar og sáhnar sungnir á kvöld-
vökunni og prédikanir á sunnudögum. (Voru það hugvekjur og prédik-
anir dr. Péturs). Að loknum lestri voru öllum boðnar góðar stundir með
kossi.
(Eyjólfur Jónss. og Sigurveig Sigurðard., eftir Guðna Júlíus Oleson).
Guðrækni var iðkuð með sama móti og þá tíðkaðist um allt land.
Þéturspostilla var lesin á sunnudögum og hugvekjur á virkurn kvöldum
að vetri. Faðir minn las. Og alltaf voru sálmar sungnir með; Passíu-
sálmar á föstunni, tárvot augu sá ég af og til, þegar þeir sálmar voru
SUngnir.... Móðir okkar gerði sér mikið far urn að innræta okkur trú
°g góða hegðun, talaði oft frá eigin brjósti um trúna.... Þegar faðir
uunn kom til Vesturheims, var eins og fargi væri létt af honum. Nú
Var baslinu lokið, engar skuldir framar. Hann var nú málhress, öruggur,
mannblendinn venju fremur. En breytingin var ekki öll komin utan að.