Kirkjuritið - 01.06.1957, Page 13

PISTLAR
251
játningum. Aðeins af skilningi vorum á Ritningunni samkvæmt
beztu samvizku. En jafnvel þótt fallizt sé á þann skilning, eru
höfuðtakmörk og helztu kenningaratriði kirkjunnar samt auð-
greind. Þau eru innan Nýja testamentisins, bundin við frásögn
postulanna og annarra frumlærisveina Drottins Jesú um per-
sónu hans, líf hans og starf. Kristna kenningu er ekki unnt að
byggja á öðrum heimildum, kristin kirkja verður ekki reist á
öðrum grunnni. Vér getum ekki komizt nær sannindunum um
Krist og boðskap hans, en með því að leita til postulanna og
annarra frumlærisveina.
Menn geta að sjálfsögðu spurt þess, hvort Nýja testamentið
geymi í sinni núverandi mynd frásagnir postulanna og læri-
sveina þeirra. Og hægt er að fullyrða, að rannsóknir hafa leitt
það í ljós. Þess vegna er engum manni, sem vill telja sig krist-
inn, heimilt að víkja út af þessum grundvelli. Haldi hann því
fram, að postularnir hafi í einhverjum meginatriðum rang-
fært ummæli Krists eða misskilið hann, liggur í augum uppi,
að hann stendur þó sjálfur ólíkt verr að vígi, tuttugu öldum
síðar, að færa þetta til rétts vegar. Meginhlutverk guðfræð-
inganna hlýtur þess vegna jafnan að vera það, að tileinka sér
sem bezt efni Nýja testamentisins, skilja það sem ýtarlegast
og túlka það á sem beztan hátt.
Þessi skilningur felst raunar í orðinu „lútherskur", því að
það var uppistaðan í uppreisn Lúthers gegn kaþólsku kirkjunni,
að kirkjan ein, og Nýja testamentið sérstaklega, skæru úr um
það, hvað kristnum mönnum væri skylt að halda sig við í
kenningunni, en ekki boð páfa né fyrirmæli kirkjufunda.
Kiikjustjórn
og kiikjuagi.
Það leiðir af sjálfu sér, að vegna þess, að kirkjan er ákveðin
og afmarkaður félagsskapur, hlýtur að vera til kirkjustjórn og
kirkjuagi. Kirkjuþingslögin veita þjóðkirkjunni meira sjálffor-
ræði og auka með þeim hætti ábyrgð kirkjustjórnarinnar og