Kirkjuritið - 01.06.1957, Side 16

254
KIRKJUBITIÐ
Þrátt fyrir andvaraleysi og veikleika okkar prestanna. er ég
sannfærður um, að söfnuðunum er ekki nógu ljóst, hve mikil
smíði þeirra við erum, og hvern þátt þeir eiga í því, að kirkj-
an er jafn veik og vanmáttug og þeir kvarta um.
Nýjar kirkjur,
— ný kristnitúlkun.
Eftir síðari heimsstyrjöldina hafa kristniboðar frá Evrópu
sums staðar orðið að hörfa af starfssvæðum sínum. Svo er m. a.
í Kína og víðar í Asíu, Þar með er ekki sagt, að kristindóm-
urinn hafi kulnað út. Innfæddir menn hafa tekið upp merkið
og gegna nú allri þjónustu í söfnuðinum. Ganga af því sannar
sagnir, að þetta takizt víða vel, og kirkjulífið sé í blóma. Óvíða
sækir kristnin á.
En form og túlkun ber að vonum annan svip en meðal vor.
Sumt skilja þessir menn með öðrum hætti, annað sýna þeir í
nýrri mynd. Nýlega sá ég í þýzku blaði myndir frá Afríku
af sýningu píslargöngunnar. Þær bentu til, að hún hefði ver-
ið nýstárleg en áhrifarík. Og náttúrlega er ekki þess að dyljast,
að vér hvítir menn sitjum ekki uppi með allan sannleikann á
þessu sviði (þ. e. útskýringu Ritningarinnar), frekar en öðr-
um, enda langt frá því, að vér höfum kafað þar enn til botns.
Biblían heíir þá á
réttu að standa.
Svo heitir bók eftir þýzkan fræðimann, Werner Keller. Hef-
ir hún verið þýdd á margar þjóðtungur, og er mikið keypt
víða um heim. Bók þessi skýrir frá uppgreftri í nálægari Austur-
löndum og sýnir fram á, að Gamla testamentið er áreiðanlegt
sögurit, og miklu nákvæmari heimild en margir hafa vilja vera
láta á síðustu áratugum. Bókin er skrifuð í alþýðlegum stíl og
auðlæs hverjum manni. Og hún er tímabær ábending. Gagn-