Kirkjuritið - 01.05.1960, Blaðsíða 18

„Prédikunarstóllinn“ viö Lysefjord, Noregi.
Pistlar.
Vorhugsanir.
Gleðilegt sumar!
Sjaldan eða aldrei hefur vorað betur í manna minnum en nu.
Það er enn undursamlegra vegna þess, hvað veturinn var hag-
stæður. Á ofanverðri síðustu öld var „sumarið, sem aldrei kom
mönnum lengi í minni. „Veturinn, sem aldrei kom“ mætti kalla
þann, sem nú er að baki. Það er til marks um mildi hans, að
bílaferðir héldust að kalla óslitnar á milli Reykjavíkur og Ak-
ureyrar. Aðeins tvö stutt hríðarköst munu hafa stöðvað Þær
örfáa daga. Það sést og heyrist á öllu, að vorið er ekki jaín
langþráð né því eins heitt fagnað nú og áður var. Nú er ljósið
og hlýjan orðið svo tiltækt alls staðar á heimilunum og víða a
vinnustöðum, jafnvel í svartasta skammdeginu og hörðustu
frostunum. Samt getum vér ekki annað en undrazt og dáð dýið
vorsins. Blómskrúðið lætur engan ósnortinn. Og það er enn
sannmæli, sem segir í sálminum: