Kirkjuritið - 01.11.1962, Blaðsíða 7

KIRKJURITIB
389
1 styrkleika hútherskrar kirkju liggur og veikleiki hennar,
að samvizkufrelsið getur leitt til sundurþykkju. — Reynum
því, bræður, kirkjuþingsmenn, að koma oss saman, svo að
ekki verði á það bent, að sundraðar fylkingar kirkjunnar
manna verði svo auðveldlega sigraðar, að ekki sé einu sinni
lagt til atlögu.
Kirkjuþing er að ýmsu leyti ómótuð stofnun enn, og því
miður ekki öllum ljóst, að hverju er stefnt. Orð mín, fá og
fátækleg, eru til þess ætluð að vekja til umhugsunar og jafn-
vel umræðna um það, livað fyrir oss vakir: að gera kirkju
Krists í voru landi svo óháða veraldlegu ánauðaroki sem liægt
er. í fyrstu lotu verður það vafalaust lítið, sem ávinnst. En
stöndum fastir við Guðs orð og látum ekki aftur leggja á oss
ánauðarok. Ef vér bítumst og etum liver annan upp, þá gætum
þess, að vér tortímumst ekki hver fyrir öðrum. Þar er hættan
mesta. Kirkjunnar þjónar, og þar á ég ekki aðeins við prest-
ana eina, heldur starfsmenn hennar og trúnaðarmenn alla,
gæti þess, að sá, sem vill vera frjáls, verður að vera bundinn
°g má ekki láta eigin tilfinningar og skap hlaupa með sig í
gönur.
Á grundvelli Guðs orðs stendur kirkjan traust. Einn er
liennar herra og drottinn. Honum viljuin vér þjóna og láta
persónulegan ágreining þoka fvrir þegnskap við kirkju lians.
Að vísu er veikleiki vor mikill, bæði einstaklinga og kirkjunn-
ar fólks í heild, en með Guðs hjálp mun oss takast að varpa
af oss liverju ánauðaroki, sem á oss vill leggjast, utan þess eins,
er hann leggur oss á herðar í orði sínu. 1 því orði erurn vér,
bræður, kallaðir til frelsis í Jesú nafni. Því skulum vér að lok-
um biðja:
„Jesú, þín kristni kýs þig nú,
kóngur hennar einn heitir þú.
Stjórn þín henni svo haldi viS,
aS himneskum nái dýrSarfriS“.
Amen.