Kirkjuritið - 01.11.1962, Síða 22

404
KIRKJURITIt)
mitt liliðstæð skýring þess, að maðurinn og náttúran hefur
orðið til. Guð er andi, sem menn hugsa sér að hafi verið til frá
upphafi. Slíkt er að sjálfsögðu lireint trúaratriði og þar af leið-
andi ósannanlegt í venjulegri merkingu. En bíldæmið blekkir
þá eina, sem kryfja það ekki til mergjar.
Þá finnst mér á hinn bóginn engu síður undarlegt, livað
margir þykjast reiðir yfir andstöðu manna úti í löndum gegn
kristnum dómi og þeirri harðleikni, sem kirkjan á þar sums
staðar við að búa. Ekki svo að skilja að því sé hælandi. Þótt
það sýni lífsafl kristindómsins, að liann verður ekki frekar
kveðinn niður nú en í fyrstu, livaða brögðum sem beitt er. Það
skrítna er, að þessir hneyksluðu menn, sem ég lief í liuga, virð-
ast ekki liafa liug á að lireyfa liönd eða fót til viðhalds og efl-
ingar kristninni hér á Islandi. Þeir sjást sára sjaldan eða aldrei
í kirkju, og styðja ekki safnaðarlífið á nokkurn liátt svo vitað
sé. Kristindómurinn getur liæglega kulnað út allt í kring um
þá — og sennilega í þeirra eigin sál líka — án þess að þeim
bregði, eða þeir verði þess eiginlega varir. Þeir eru með hug-
ann svo langt í burtu.
Þetta er háskinn hér á landi.
Kaþólska kirkjuþingiS
Kirkjuþingið í Stokkliólmi 1925 var einn af liöfuðviðburð-
um þessarar aldar. Allt frá því í frumkristni hafa lærisveinar
Jesú Krists aldrei sýnt aðra eins löngun og viðleitni og þá, til
að taka liöndum saman og sameinast í kærleika til Guðs og
manna. Forystumaðurinn, Natan Söderblom, sá og sýndi,
kristið liugarfar er öllum játningum æðra og kristin breytni
mikilvægari en nokkrir dýrkunarsiðir. Sundrung kirkjudeild-
anna er ókristileg í sjálfri sér og heiminum háskaleg.
Rómversk kaþólskir menn sátu hjá er það kirkjuþing var
lialdið. Þessi elzta og stærsta kirkjudeild hélt að sér liöndum
og bauð í mikillæti sínu hinum deildunum aðeins upp á sam-
runa við sig, ef um nokkra einingu kristinna manna ætti að
vera að ræða. Síðan liefur margt gerzt, m. a. annars geisað ný
lieimsstyrjöld og ókristnar þjóðir orðið miklu valdameiri en
áður. Allir kristnir menn skilja og finna í dag, að þeir eiga að
vera eitt. Það er þeirra frumskylda. Og þes? er nú brýnust þörf-
in, eins og heimsmálunum er háttað.