Kirkjuritið - 01.11.1962, Síða 21

KIRKJURITIÐ
403
í gjörningaveðrum aldarfarsins og fá þá til forystu meðal
jafnaldra sinna.
Vaxandi æskulýðsstarf innan kirkjunnar, þar sem vér liinir
fullorðnu erum aðeins hvatamenn og leiðbeinendur, er nú
það, sem einna helzt vekur vonir, ekki aðeins um endurlífgun
safnaðarlífsins, heldur lieilbrigðara og hamingjuríkara þjóð-
líf.
Heill þeim, sem styðja að því á einhvern hátt.
Kyndugheit
Tvenns konar fyrirbrigði vekja mér ósjaldan nokkra furðu.
Annað er það, að rekast á menn, sem láta óspart í ljós, að þeir
leiti sannleikans af mikilli ástríðu og elski mannúðina af heitu
hjarta, en lilakka þó yfir þeim tíðindum, sem þeir telja sig
hafa að segja, að kristindómurinn sé að kveðast í kútinn um
ífllan lieim. Sumir þessara manna eru þó sjálfir skráðir með-
Ihnir kirkjunnar.
Ég virði hreina vantrúarmenn, sem eru það að yfirlögðu ráði
eftir ítarlegar yfirveganir og halda drengilega og sanngjarn-
lega á sínum málstað, eins og t. d. Albert Camus í grein þeirri,
®em birt er hér í lieftinu. En sum slagorð trúleysingjanna eru
lítt merk, þótt ýmsir gleypi við þeim eins og fiskur flugu. Mér
var ekki alls fyrir löngu bent á grein eftir kunnan norskan rit-
l'öfund, þar sem liann undirstrikar fyrri yfirlýsingar um trú-
leysi sitt. Þarna er að mestu vel á málum lialdið, þótt stöku
hláþræðir liggi í augum uppi og eftirfarandi dærni sé fremur
léleg fyndni. Höfundur kveður sér oft berast bréf frá hinum
°g þessum, sem vilji leiða hann til trúar. Einn bréfritarinn
hafi m. a. spurt á þessa leið: „Ef þér sæjuð bíl á götunni, mund-
l)ð þér þá halda að liann hefði smíðað sig sjálfur?“ Rithöf-
tmdurinn svarar því á þessa leið: „Nei. En ef ég rækist á Guð
a götunni, mundi ég heldur ekki trúa því að liann hefði skapað
sig 8jálfur“.
Þetta er vindhögg. Guð og bíll er tvennt ósambærilegt. Guðs-
hugtakið í hugum kristinna manna útilokar að nokkur maður
gæti rekist á guð á götum og gatnamótum. 1 öðru lagi er bíll-
mn dæmi lilutar, sem gerður er af andlegri veru. Maðurinn er
iorsenda hans. Guð er í liugum þeirra, sem á liann trúa, ein-