Kirkjuritið - 01.11.1962, Síða 14

396
KIRKJURITIÐ
var ólga þeirra ára, ásamt sársaukafullri minningu um tvo, þrjá
myrta vini mína, sem hleypti í mig kjarki til að ganga á þann
hólm. En það get ég fullvissað yður um, að þrátt fyrir nokkur
öfgafull ummæli Francois Mauriac, hef ég ekki til þessa látið
af að hugleiða það, sem liann sagði. Og niðurstaða þeirra liug-
leiðinga er sú — og ég nefni það til að sýna yður livað ég tel
að viðræður trúmanna og trúleysingja geta verið gagnlegar —
já, niðurstaðan er sú, að ég lief orðið að játa með sjálfum mér,
og játa það nú opinberlega, að varðandi grundvallaratriðin og
það, sem við sérstaklega deildum um, þá var það Francois
Mauriac, en ekki ég, sem hafði rétt fyrir sér.
Að svo mæltu er mér auðveldara að setja fram þriðja og
síðasta meginatriði mitt. En það er bæði einfalt og augljóst. Ég
mun ekki leitast við að hagga neinu, sem ég lield, né nokkru,
sem þér hafið fyrir satt (að svo miklu leyti sem mér er það
Ijóst), í þeim tilgangi að komast að einliverri málamiðlun, sem
öllum væri geðfelld. Þvert á móti er mér efst í huga, að lieini-
urinn þarfnast nú raunsannra viðræðna og að lygar eru jafn
andstæðar viðræðum og þögnin sjálf, og þær einar viðræður
geta kallast því nafni, þar sem menn koma til dyranna eins og
þeir eru klæddir og segja hug sinn allan. Þetta er sama og að
segja, að heimurinn þarfnast í dag kristinna manna, sem reyn-
ast kristnir. Hér á dögunum sagði kaþólskur prestur, sem átti
orðastað við marxistiskan fyrirlesara í Sorbonne, að hann
væri sjálfur prestahatari. Nú — mér geðjast nú engu betur að
klerkum, sem eru prestaliatarar en heimspekingum, sem
skammast sín fyrir sjálfa sig. Þess vegna skal ég ekki, livað
mig snertir, reyna að láta sem ég sé kristinn í návist yðar. Ég
hef sömu andstyggðina á hinu illa og þér. En ég el ekki vonir
yðar í brjósti og ég mun halda áfram að herja á þessa veröld,
þar sem börn verða að þjást og deyja.
Hví skyldi ég ekki segja það liér, sem ég lief amiars staðar
ritað? Langa lengi á þessum hörmungatímum beið ég þess, að
voldug rödd heyrðist frá Róm. Ég, trúleysinginn? Einniitt.
Því ég vissi að þá var úti um andann, ef hann ræki ekki upp
fyrirlitningarhróp, þegar liann stæði andspænis ofbeldinu.
Svo er sagt, að sú rödd liafi gefið liljóð frá sér. En það get ég
fullvissað yður um, að ég ásamt milljónum annarra manna,