Kirkjuritið - 01.07.1970, Blaðsíða 22

308
KIRKJURITIÐ
ár. Hér er aðeins miðað við lágmark og þaö eitt, sem er fyrir-
sjáanlegt.
IX. Knýjandi, ytri aSgerSir
Sá vandi, sem orðinn er í þessu efni og við blasir, gengur mis-
jafnt yfir landsliluta, og gilda um það sömu lögmál, meira eða
minna ljós og áþreifanleg, og á öðrum sviðum. Prestar liafa
liingað til sýnt fyllilega eins mikinn vilja og aðrir menntamenn
til þ ess að þjóna landsbyggöinni og fram að þessu liafa þeir
ekki valdið áhyggjum í líkingu við þær, sem stafað hafa af
læknaskorti. En um hitt verður ekki villzt, að ákveðnar að-
gerðir eru óhjákvæmilegar til þess að sporna við því, að víð-
lendar byggðir verði mjög afskiptar um prestsþjónustu. Ég
nefni tvennt í þessu sambandi, livorugt frumlegt en hvort
tveggja það „praeterea censeo“, sem verður ekki of oft endur-
lekið, meðan ekki lætur undan. Annað er húsnæSismálin. Fjár-
framlög til húsabóta og nýbygginga á prestssetrum hafa lengi
verið alltof naum og fyrir neðan margsannaða nauðsyn. En
hið nýjasta í þessu máli er þó öðru verra, en það er ráðagerð
um leigumála, sem er alger fjarstæða. Þessari skruggu liefur að
vísu ekki lostið yfir ennþá og ber að þakka kirkjumálaráðu-
neytinu að liafa hrugðið skildi fyrir. Verður að vona, að koniið
verði í veg fyrir það, að prestssetur og prestaköll verði í reynd
afnumin með þessum liætti. En það er ekkert efamál, að sænn-
legur liúsakostur með sanngjörnum kjörum er eitt af frumskil-
yrðunum fyrir því, að prestakall fáist skipað. Og þetta snertir
ekki aðeins dreifbýlið. Ég lief frá fyrsta fari liaft þá eindregnu
skoðun að livert sóknarprestsembætti þurfi að liafa bústaö
handa prestinum, jafnt í þéttbýli sem dreifbýli. Þeirri skoðun
lief ég oft lýst, bæði á prestastefnu og annars staðar, þó að það
kæmi til lítils, þegar lögin voru sett um afnám embættisbústaða
í þéttbýli. Sú reynsla, sem orðin er liér í Reykjavík, hefur vissu-
lega ekki linekkt rökum þessarar skoðunar og munu þau konia
æ betur í ljós eftir því sem lengra líður. I því sambandi ma
benda á, að í Danmörku er prestaekla. Hún hefur á síðari áruni
verið einna tilfinnanlegust í sjálfri Kaupmannahöfn, en þar
eru allmörg prestaköll án embættisbústaða, samkvæmt sérstök-
um reglum, sem á sínum tíma voru uin það sett á svipuðum
forsendum að nokkru leyti og bér liafa verið á oddi bafðar. En