Kirkjuritið - 01.07.1970, Blaðsíða 35

KIRKJURITIÐ
321
fræðii og rannsóknir að ræða, og ég mundi segja, kynnið yður
lieimildirnar. Hvað snertir tilfinninguna fyrir því að Guð sé
°raunverulegur, mundi ég leggja áherzlu á að engum beri að
þvinga sig til að trúa á Guð. Mér kemur ekki til lxugar að
reyna að sanna yður að Guð sé til, né neyða yður til að játa
tfú á hann. Aftur á móti ættuð þér að hugleiða þá hluti er
þér vitið æðsta og bezta, þau gildi allífsins, sem yður eru
»iest virði. Hugleiðið þau, lifið í samræmi við þau, sýnið þeim
lotningarfulla virðingu. Þótt þér kunnið að taka yður ekki
1 munn nafn Guðs í því sambandi, hygg ég, að yður muni búa
f*kt í hug og oss trúmönnunum, þegar vér ræðum um Guð.“
I lok samtalsins spurði Frost, hvern erkibiskup ætlaði mestan
ftuðsmann, er hann liefði kvnnst og borið liefði trúnni áþreif-
;inlegast vitni.
Erkibiskup svaraði: „Ég mundi telja, að ég hefði kynnst
úhrifamestu vitnisburðum trúarinnar á prestsárum mínum,
nieðal alþýðufólks, sem ég vitjaði í veikindum þess eða öðrum
hágindum. Þá rakst maður á fólk, sem sýndi sannarlega að-
dáunarvert þrek og ástríki í sjúkleika og þjáningum. Ég verð
llð segja að ég lærði þá meira um vegu Guðs af almúgafólki,
sem engir vissu deili á, en nokkrum víðkunnum mönnum.“
Manngildi — lífsgildi.
ðdlir hafa sínar skoðanir á þessum hlutum. Leggja einlivern
'fóm á menn og málefni. En þeir eru misjafnlega grundaðir
margt sem ruglar reikninginn. Ýmsar aðstæður ytri og
mnri krefjast endurmats, og vel getur svo farið að vér hrökkv-
11,11 einn daginn upp við þá ónotalegu tilkenningu, að oss liafi
) Pessum efnum farið líkt og óvitanum, sem metur fimmeyr-
^Oginn vegna stærðarinnar meira en gullpeninginn.
T'ilefni þessara liugleiðinga var að ég blaðaði í sögu Tolstoys
Siríð og friSur á dögunum og veitli athygli hugleiðingum
^ndrésar fursta, þegar liann lá særður á sjúkrabörum í valn-
l|m eftir orustuna við Pratz. Napóleon kom þá þeysandi á
stri'ðsfáki sínum, sigurglaður og ofmetnaðarfullur. Hann kast-
‘*ði nokkrum orðum á nokkra rússnesku foringjana sem liand-
teknir höfðu verið, þ ar á meðal Andrés fursta, en fundum
l'eirra hafði áður borið saman. „Hvernig líður yður, frækni
Sveinn“, spurði keisarinn.