Kirkjuritið - 01.06.1971, Side 12

MARTEINN LÚTHER:
Gleð þig Guðs sonar brúð
f
A uppstigningardag
Svo segir Droitinn við herra minn:
Sezt þú mér til hœgri handar, þó mun ég leggja óvini þína sem fótskör
að fótum þér.
Sálm. 110: 1
Það er vegna þess, sem Kristur er á himnum, að hann skal bíða þess, að
óvinir hans liggi sem fótskör að fótum hans. Ekki mókir hann þar uppi, heldur
vakir hann yfir oss. Hann kœrir sig ekki um staðgengil, heldur framkvœmir alH
sjálfur. Þegar því einhver snýr sér til hans, þá verður hann þar hjá honum til
að hjálpa honum. Verði einhver fyrir freistingu, þá ákalli hann Krist, og hon-
um mun hjálað verða. Allt til efsta dags eru óvinir til staðar. Hold, synd, dauði
og aðrir óvinir. En nú ríkir Kristur í hjörtum sinna trúuðu. Hann huggar þá 1
neyð. Hann gjörir þá hreina. Hann biður fyrir þeim. Að lokum skulu allir hans
trúuðu ríkja með honum, sem situr við hœgri hönd Guðs. Þá mun hinn síðasti
og versti óvinur að engu gjörður. Hér á jörðu er alltaf óánœgja, áhyggjur o<3
ótti, þegar Guð birtir örlítið af reiði sinni. Hver er þá huggun hins kristnO
manns? Kristur, œðstiprestur vor, sem gjört hefur fullnœgju fyrir oss og vakit
yfir oss og sér, þegar óvinirnir vilja fella oss. Þess vegna ver hann oss fynr
óvinunum og biður Föðurinn, að hann sjái fyrir oss. Þegar vér fáum trúað þessU/
svo að samvizkan fœr frið, þá eigum vér öruggan aðgang að Föðurnum þrátt
fyrir kvíða. Oss skortir aðeins sjónina til að sjá inn í himininn, sjá að Kristur er
og mun vera árnaðarmaður vor.
Á hvítasunnuhátíð
Þeir urðu allir fullir af Heilögum Anda.
Post. 2: 4.
Á þessari heilögu og fagnaðarríku hvítasunnu þökkum vér góðum Guði fyr,r
hinar miklu og óendanlegu velgjörðir, er hann hefur veitt oss hér á jörðunn1-
10