Kirkjuritið - 01.06.1971, Síða 25

'r ÍUr- Hvort er nú skemmtilegra að
Qst við, steinninn e§a timbrið?
Timbrið, anzar Gréta að
rQgði. Og þau eru sammóla um
a < hjónin, að timburkirkjur, sem
rU. Um til 120 ára, séu flestar
mi°9 skemmtilegar. Síðast máluðu
au Hugumýrarkirkju í Skagafirði.
kífsreynsla að mála kirkju
^a ®9 sPyrja, hvaða verk hafi
9e^ mesta gleði?
Selfosskirkja, svarar frúin.
Er þa§ vegna stílsins á kirkj-
unni?
t>ar er svo vel hugsað fyrir
*U’ ^9 er skemmtilegt að fá
ast við svo stórt verk.
v- ^a' ekki sízt það, að fá að
nna myndirnar í kalk, segir Jón.
~7 ^ykir ykkur þá ef til vill vœnzt
01 , ® verk, Selfosskirkju?
jó reta se9ist varla vita það, og
n jer ekki heldur viss um, að svo
v , .7aunmn' er honum einna kœrst
ist 1 1 Odda. Séra Arngrímur seg-
að u,6' 9Sta truað því, enda sé þá
l etiast nýr kapítuli, upphaf alls
pess' sem á eftir fer_
(jg . ^9 man það líka frá vígslu-
hr,?mUrn' se9ir hann, að þú sagðir
He|Ua * aokkrum orðum í gildinu i
U' a® Það vœri eiginlega alvei
; ^Sta reynsla að hafa verið að máh
lrkiu. Ég held meira að segja, a>
0 atir tekið ennþá dýpra í árinr
V SQ9t' a^ Það hefði umbreytt tals
____Pmum hugsunarhœtti.
saat ^etur vei verið, að ég ha’
9a®- — Jón smákímir.
— Ja, ég er nú hálf hrœddur um
það, bœtir séra Arngrímur við. —
Það er þvi líkt, að galsinn og há-
tiðaskapið œtli að fara að togast á
um þá Jón. Og Jón hlœr. Og enn
segir séra Arngrímur:
___ Ég gœti reyndar líka trúað
þvi, að þetta vœri rétt.
— Já, já, það er alveg rétt.
Ánœgjan —
og erfiSleikar, sem hurfu
Ég fœri i tal, að sitt af hverju muni
nú hafa borið fyrir þau hjón á ferli
þeirra, en tek fram, að ég sé ekki að
grenslast eftir þvi, hvort þau hafi
rekizt á drauga. En þau hljóta að
hafa rekizt á erfiðleika. Og svo hafa
sigrar verið unnir.
Gréta segir, að erfiðleikar séu
gleymdir. Um þá hafi þau ekki hug-
mynd.
___ Ekki hafa nú allir verið jafn
skilningsgóðir eða hrifnir, þegar eitt-
hvað átti að gera?
Gréta hlœr að sliku tali, en Jón
segir:
— Mér er engin launung á þvi,
að það hefur haft mikil áhrif á mig
að mála kirkjur, og ég er afar þakk-
látur fyrir að hafa fengið að gera
það.
— Það er ekkert lítil þjónusta,
sem fólgin er í þessu, segir séra
Arngrímur, — og Jón heldur áfram.
— Og ánœgjan hefur verið alveg
gifurleg. Ég minnist þess, þegar við
vorum t. d. að mála þessa gömlu
og litlu kirkju á Innra-Hólmi, þá var
23