Kirkjuritið - 01.06.1971, Side 30

Flateyjarannáll þess, að hann hafi
komið út með organum sumarið
1329.
Introitus
Nú geng ég með öðrum síra Arn-
grimi til eins organmeistara í Reykja-
vík. [ okkur er svokölluð gálgaglettni
eða „galgenhumor", sem stundum
kemur í preláta, — ekki að vita
nema við hefðum fengizt til að
lumbra svo sem eins og á einum
ábóta líkt og gamli síra Arngrímur
og bróðir Eysteinn gerðu austur í
Veri. — Fyrir vikið tók biskup þá
raunar ad correctionem, og var bróð-
ir Arngrímur settur í tájárn, en bróðir
Eysteinn í hálsjárn. — Það skal þó
skýrt fram tekið, að því fór mjög
fjarri að gangan til organmeistarans
vœri einhvers konar aðför eða tiI-
rœði, heldur var stofnað til vina-
fundar. Þeir síra Arngrímur og organ-
meistari hans elskast sem „kjötligir
brœður", en hvorugur hefur tamið
sér tœpitungu, og því hœfir þeim
einnig nokkur „galgenhumor" með
hlátrasköllum í bland. Viðtökur, sem
við prelátar hljótum þar I Mávahlíð,
eru hins vegar slíkar sem konungum
hœfa.
Fyrir nokkrum árum spurðist, að
kominn vœri til Vestmannaeyja ung-
ur, þýzkur organisti og kantor. Sá
hét Martin Hunger, og fór þegar orð
af kunnáttu hans og dugnaði. Hófst
þá nýtt blómaskeið tónlistar í Eyjum.
Nú er Martin Hunger hins vegar orð-
inn organisti við Háteigskirkju í
Reykjavík og bíður þess, að sú kirkja
eignist orgel við hœfi. Konu hafði
hann á burtu úr Eyjum, — þá, er
setið hafði orgelbekkinn í Landa-
kirkju á undan honum. Hrefna heitir
hún og er Oddgeirsdóttir.
í föðurtúnum
Þá er að greina frá viðrœðum. Mér
er að vísu kunnugt, að organmeist-
arinn hefur próf og gráður ýmsar, en
sakir meðfœddrar norrœnnar forvitni
um cettir manna og hagi fer ég að
hnýsast eftir „kirkjulegum og músík-
ölskum uppruna". Þess verð ég þegar
var, að húsbóndanum liggur annað á
hjarta fremur en að þylja œvisögu
sína. Dökkur á brún og brá með glóð
í augum lyftist hann óþreyjufullur
í sœtinu. Krókaleiðir eru ekki hans
leiðir. Hann þarf ekki að mýkja sig
og tvístíga til átakanna eins og ís-
lenzkur silakeppur. Af kurteisi Ev-
rópumannsins svarar hann þó svo
fám orðum sem verða má.
Hann er fœddur rétt fyrir síðasta
stríð í bœnum Meissen við Elbe,
skammt frá Dresden. Þar elst hann
upp einnig. Langafi hans var kristni-
boði á Grœnlandi. Hann telur sig
ekki af tónlistarmönnum kominn, en
faðir hans, sem ekki var efnamaður,
hafði sjálfur haft löngun til þess í
œsku að nema tónlist og lagði þess
vegna kapp á, að börn hans œttu
kost slíks náms. Martin tók ungur
að syngja í barnakór kirkju einnar
i Meissen. Við þá kirkju var allmikið
tónlistarlíf og komu þar því þekktir
kirkjutónlistarmenn við sögu. Síðar
stundaði hann sjö ára sérnám í
Kirkjutónlistarskólunum í Dresden og
Leipzig og hiaut til þess styrk frá
Dómkirkjusöfnuðinum í Meissen. Að
vísu var sá styrkur œtlaður guðfrœð-
28