Kirkjuritið - 01.06.1971, Qupperneq 31

^n9Í, en þar eð enginn slíkur þurfti
LQns ^a v'^/ var Martin látinn nióta
nans.
A skólum þessum voru auk tón-
star kenndar trúfrœði, helgisiða-
® i, sálmafrœði og fleira þess hátt-
s_r' sern Þar í landi þykir við eiga. Og
eca Arngrímur getur ekki orða bund-
2 um, að líklega geti enginn orðið
9° ur organisti eða kirkjumúsikant
an slíkrar menntunar.
°n9glaðir íslendingar
^eð kirkiukóraleiða
bQ lengur verður gammurinn ekki
I m|nn. Honum er gefinn taumurinn
QgUs' ^artin Hunger hefur sitthvað
segja um söngmennt íslendinga.
ann hefur heyrt sögur af því, að
u^'r Vceru söngglaðir. Og hann hef-
ið rdÍð ^ess vott', a^ svo muni ver-
þ * afa' ^ólk söng nokkuð almennt.
þau S°n^ ^ett io9, auðveld, og kunni
með röddum. En nú er mun
k nna sungið og minna um, að fólk
f ^nn' raddir. Nú fer söngáhugafólk
Qg°ra' ^œði kirkjukóra og þá einnig
j,/a óra. Oft er sama fólkið í tveim
se Ulk Sða iai:nvel fleiri. En fólki,
að^l • ^i*" 9aman að syngja, er farið
eiðast í kirkjukórum, a. m. k.
ms staðar í þéttbýli. — Sr. Arn-
mur tekur undir, og hann telur
b-n,nan leiða fara í vöxt. — Martin
ma^ að kirkjukórarnir hafi misst
Sö r9t. bezta söngfólkinu um sinn.
að h? SÍ<U f°^' hlýtur að verða kvöl
sömul|Sta alltaf á eða syn9ia sífellt
°g með sömu raddsetningum.
ut k' VQr atQk a sinr|i tið að gefa
nýi °ra^°k, en nú þarf að gefa út
°9 fjölbreytilegri kóralbók.
Ýmsar leiðir eru að visu reyndar
til úrbóta. Reynt er að fá söfnuðinn
til þess að syngja með kórnum.
Ragnar Björnsson hefur t. d. lagt
áherzlu á einradda söng í því skyni.
Það hefur ekki borið nógan árangur.
Fólk, sem ekki hefur sungið, byrjar
ekki allt í einu upp úr þurru að
syngja.
Vœntanlegasta leið til bóta telur
Martin vera þá að hafa barna- og
unglingakóra við kirkjurnar. Finna
þarf börn, sem þykir gaman að
syngja og langar til þess. Þau geta
orðið að liði. Auk þess verður siðan
að nota hvert tœkifœri til að hvetja
söfnuðinn til þátttöku i söng. Organ-
istar og söngstjórar hafa gert til-
raunir i þessa átt. Þeir reyna hvað
þeir geta að hafa ýmsa tilbreytni,
efna til tónleika og kirkjukvölda.
Sé auglýst eftir fólki til söngs í
kórum af ýmsu tagi, þá eru undir-
tektir yfirleitt góðar, en auglýsi
kirkjukór eftir fólki, þá er ekki tekið
nœgilega undir það. Kirkjukór virðist
ekki „spennandi". E. t. v. þykir of
bindandi að syngja við messur.
Martin er þó ekki vonlaus um, að
hér sé enn að verða breyting á, en
hann bœtir því við, að auglýsingar
miklar og áróður verði að hafa í
frammi, þvl að þœr aðferðir tilheyri
I dag.
Kadensa um messuform
Séra Arngrímur hefur orð á því, að
hið almenna guðsþjónustuform veiti
mjög fá tœkifœri til tilbreytni I tón-
list. Vilji fólk hlusta, en ekki syngja
I messum, þá er sálmasöngur e. t. v.
29