Kirkjuritið - 01.06.1971, Síða 33

ta!rnaS<^rnUr ^ barnalög. Og hann
,^r urn' að barnasálma skorti við
föld bamalö9- Þau eru til, lögin, ein-
°g með þeim stefjum, sem börn
Vn9Ía gjarnast.
r s^°ðun Martins er þessi, ótví-
• Hvort tveggja þarf að vera: Til-
eyting og viðhöfn með kórum og
lomsveitum o. s. frv. og einnig
a masöngur fyrir þá, sem vilja
fóík^u beSS ver^ur a^ 9œta að gefo
1° 1 *ost a að taka undir, kenna því
°9 °g láta syngja þau.
era Arngrímur minnist á að hafa
þann háttinn að lesa öll
®ssusvör, en syngja síðan aðeins
Salrria t H í u
7 r- a- i lesmessum.
Skal
Eftir
skal ekki syngja?
■i 6r l°a spurningin um, hvert sé
9lldl tónlistar
i messu.
sPurn
ar t
stór
^ artin kýs, að prelátar svari þeirri
ningu. Og séra Arngrímur vitn-
Lúthers, sem hafði mörg orð og
líð Um tani'st' ^n hvað sem honum
s-ar' álessuðum, þá er fullvíst, að
t 9°r °9 kristin tilbeiðsla eru saman
ten9d fm upphafi.
ef 'rgVer sPVr' hvernig fara mundi,
a|,a.e'ns vœru lesnar messur, en
un^6' SUn9Íð? Þá kemur frúin til sög-
bún^k °9 sPa'r engu góðu um. Og
Urn , er,dir á, að sálmabók í hönd-
Ver ess' serri ekki syngur, kunni að
þó t n°!<^Urs virði, því að í henni er
ntar eXt'?n‘ ^un er hrœdd um, að
yrði9Válmar niundu týnast, ef hœtt
að Q s/n9Ía þá. Skoðun hennar er,
uPDh^fPia Ver®' einraddað eins og
lifa Q S9a' sálmasöngur eigi að
Um „popp" — og þaS,
sem skiptir máli
Hvað skal segja um „poppmessur?"
Martin segir, að slík tónlist sé til
þess að lifa stutt, en einnig sé hún
söluvara. i kirkjunni er slík verzlun
og framleiðsla ekki hugsanleg, og
því er popptónlist ekki lífvœnleg þar.
— Eitthvað smávegis er þó jákvœtt
í þessu, segir hann. En slík lög eru
hugsuð til þess að hlusta á þau og
dansa eftir þeim. Séra Arngrímur tek-
ur undir og segir, að þau séu ekki
til þess gerð að falla að tilbeiðslu.
Honum finnst sem alltaf sé eitthvað
af hráu „sexi" í poppinu.
Tekur tónlistin of mikinn tíma í
messunni?
Sú spurning kemur organistanum
á óvart. — Hann svarar því til, að
það eigi hún ekki að gera. Orðið
er fyrst alls, gengur fyrir öllu. En þar
sem sálmasöngur er, þar er Orðið
einnig.
Minnzt er á, að samfélagið og
vinnan í kórstarfinu séu nokkurs
virði. Því er játað. En sé kór hœttur
að œfa, vegna þess að allir kunna,
þá er ekki lengur samfélag né held-
ur vinna, segir Martin. Kirkjan þarf
að leggja áherzlu á að fá í sina sveit
menn, sem starfa. Það er jafn nauð-
synlegt og að byggja kirkjur.
Síðan berst talið, að skrauti og
íburði í kirkjum, að stœrð kirkna og
hœfilegum fjölda þeirra í Reykjavík.
Og þar kemur, að Martin segir að
lokum: Listin sjálf skiptir e. t. v. ekki
öllu máli í kirkjunni, heldur það, að
fólk leggur vinnu sína í hana, fórn
sína og tilbeiðslu. Engin hljómplata
né nein önnur tœkni eða mannleg
31