Kirkjuritið - 01.06.1971, Qupperneq 51

BjARNI SIGURÐSSON:
Sr.
^fstaða kirkfunnap
sfjópnmála
sé°r?U,m sýn'st eðlilegt, að kirkjan
hve0^'*'^ °9 'at' s'9 e'nu g'^a'
f^l r^U ^rarn vindur í efnahagsmólum,
, a9srnálum og stjórnmálum, (sem
eVnd rennur saman i eitt og verð-
t- sundur greint). Það þykir nú-
Urna^9t a® œtla, að hún sé af öðr-
ag e'rni einvörðungu. Fólki sýnist,
léttvœraldarleg a^r'^ kirkjunnar séu
sé k 6n œttu engin að vera, enda
I ^ ö 1 beztu samrœmi við sögu-
le9a hefð.
Ef 'x
|<ernu ' skyggnumst aftur í tímann,
r a doginn, að kirkjan var vold-
U9Ust Stofn,,. X ,__JS L l:.L.._
ar h,
stofnun á landi hér og biskup-
a Jeanar einna mestir höfðingjar
að
Veraldarvísu. Árið 1253 var meira
gu§Sr9'a te^'® ' ia9' °ð þar sem
oq f e' rett kaþólskrar kirkju,
lön anc*s'a9 greindi á, skyldu guðs-
vjs bls. 11.
ifig ' Slaaskiptin varð gífurleg breyt-
Urðu staðu kirkjunnar, og biskupar
6ri nanast embœttismenn konungs,
höfð.ngu a® síður voru þeir voldugir
qg Ln?'ar’ ^ess eru jafnvel dœmi,
lr ian hafi hlutazt til um, að
kveðnir vœri upp dómar, sem voru
ígildi laga, eftir að konungur varð
einvaldur. Stiftsyfirvöld, biskup og
amtmaður yfir suður- og vesturmat-
inu, gegndu veigamiklu hlutverki í
stjórnsýslu landsins tii ársins 1904.
í menningarmálum fór kirkjan með
forystuhlutverk fram á þessa öld.
Oll þessi saga er viðameiri en
svo, að hún verði rakin í stuttri og
einhœfri blaðagrein. Aftur á móti er
á þetta minnt til áréttingar því, að
afskipti kirkjunnar af stjórnmálum
hafa verið veigamikil. Það út af
fyrir sig réttlœtir þó engan veginn
afskipti af stjórnmálum, pólitíska
kirkju, á 20. öld ofanverðri. Til þess
þarf annað að koma til.
Kirkjan hefir á seinustu áratugum
hlutazt hér vaxandi til um félags-
mál margs konar í víðtœkum skiln-
ingi. Má þar til nefna bindindismál,
œksulýðs- og uppeldismál, aðhlynn-
ingu aldraðra og aðstoð við nauð-
stadda í vanþróuðum löndum. í því
máli hefir kirkjan farið fyrir og átt
með því drjúgan þátt í að flýta fyrir
síðbúinni löggjöf um þvílíka hjálp.
49