Kirkjuritið - 01.06.1971, Síða 58

koma á fót, alls þess, sem byggja
þarf upp ! þessu landi. Og það er
bjargföst sannfœring mín, að hafi
þjóðin rjettan skilning á fagnaðar-
erindi Krists, og lifi samfjelag hans,
verði hún ekki í vandrœðum með að
koma upp heilsufarslegum eða fje-
lagslegum hjálparstofnunum, sem
framtíðin þarfnast.
í gamalli kennslubók, sem jeg eitt
sinn las, var Ijóð fremur en smásaga,
sem mjer hefur orðið minnisstœtt að
efni til. Á skeri einu hafði verið kom-
ið fyrir klukku til leiðbeiningar sjó-
farendum. í myrkri og þoku bárust
hljómar hennar út yfir hafið. En
rœningjar hjuggu á legufœri flekans,
sem hjelt klukkunni svo að hún sökk,
og skip þeirra átti slðar eftir að far-
ast á skerinu, þegar ekkert var leng-
ur til leiðbeiningar. Jeg vona og bið,
að vor litla, Islenzka þjóð eigi aldrei
eftir að skera á legufœri þeirrar
stofnunar í þjóðlífi voru, sem heldur
uppi klukku guðsraddarinnar í voru
samfjelagi.
Eitt á jeg enn eftir ósagt á þess-
um fagnaðardegi. Klukkur Hallgríms-
kirkju eru settar svo hátt yfir höfð-
um vorum, að þeim er œtlað að
ná langt út fyrir þann söfnuð, sem
á helgum dögum er saman kominn
innan múra kirkjunnar. Þannig er
hljómur kirkjunnar vitnisburður þess,
að algóður guð vakir yfir öllum og
elskar alla, — einnig þá, sem eru
utan við kirkjuna, jafnvel andstœð-
inga hennar og óvini. Ef til vill á rödd
Hallgríms í þessum turni eftir að
snerta hugi margra, sem eru reikulir
í trú sinni og hikandi í játningu sinni,
alveg eins og sálmar hans snerta
fjölda manns, sem ekki eru kirkj-
unnar menn í þrengstu merkingu
orðsins.
í kvöld er hvítasunnan gengin 1
garð, sú hátíð, sem minnir oss á starf
drottins í hjörtum mannanna °9
guðsandann í allri tilverunni. HvítQ'
sunnan minnir á guð í manninum
og Kristsandann hið innra. HvítO'
sunnan minnir á skyldleika guðsand-
ans og mannsandans. Það er þessi
guðsandi í manninum, sem gerir það
að verkum, að hjarta mannsins þráir
œtíð guð, hlustar eftir guði. Og
hljómur klukkunnar, sem leitar ino
í híbýli mannanna, nœr til vegfar'
andans á götunni, sjúklingsins 1
sœng sinni, sjómannsins á hinum
fljótandi fjölum, — þessi hljómur
minnir á, að leit mannsins að guði
er ekki ,,ferð án fyrirheits".
Þess hefir verið getið, að klukkur
Hallgrímskirkju muni leika á hverri
stórhátíð sjerstakt lag. Jólin minnO
á Kristsandann í einum ákveðnum
manni á jörðinni fyrir mörgum öld'
um. Páskarnir minna á Kristsandann
starfandi eftir hina jarðnesku tilveru
í upprisnu lífi. Hvítasunnan boðaf
Kristsandann í mönnunum. En nið-
urstaða alls er sú, sem gefin er í
þeim sálmi, sem daglega hljómar,
og nefnist lag kirkjunnar:
,,Víst ert þú, Jesús, kóngur klár"-
í hans nafni býð jeg gleðilegö
hátíð.
Amen.
56