Syrpa - 01.03.1912, Blaðsíða 4

130
SYRPA
konu, sem þjónaöi honum, eins og
í gömlu vísunni segfir:
,,Á þriðjudagskveld í föstuinngang,
þaö er mér í minni,
þá á hver að þjóta í fang
á þjónustunni sinni“.
Hér niegin hafsins hafa íslenzku
piltarnir engar þjónustur og engar
vinnukonur. Búa flestir einsamlir
og óhirtir og líöur illa. Geta þeir
því ekki í fang neinnar flogiö, þótt
fegnir vildu, og verða aö láta sér
lynda, aö Sprengikveldiö komi og
fari rétt eins og önnur kveld ársins.
Margir af íslenzka þjóðflokknum
í borginni höfðu í mörgu að snúast
þennan dag. Daglegu störfin voru
fyrst á blaði, og svo þurftu margir
að skiftast á ósköp litlum smápok-
um, sem voru listilega saumaðir úr
silki, flaueli og lérefti, eftir efnum
og ástæöum hvers og eins. Innan
í pokum þessum voru steinar af öll-
um tegundum og fór ágæti þeirra
eftir ríkidæmi eiganda. Mátti þar
sjá steina alt frá smarögöum og ó-
pölum niöur í grágrýti og kalkstein.
Allur þessi steinasægur tilheyröi
karlkyninu, og nældi þaö pokunum
meö steinunum í, vanalegast aftan í
kvennkynið með títuprjónum úr
gulli, silfri, látúni og stáli. Þóttist
sá mestur maöurinn, sem flestum
pokunum kom af sér.
Kvennþjóöin, aftur á móti, fylti
sína poka með allskonar tegundum
af ösku, alt frá kolaösku*) ofan í
vesælustu poplaösku**), sem ekki
*) Kolin eru náskyld demantinum aö
frœndsemi. Hreint kolefni (Carboni-
um C ^*1') finst í þrem myndum: de-
mant, grafít og kol. — Sbr. Óorganiska
efnafræði.
**) Poplar = Ösp er talinn lélegur
eldiviður hjá Islendingum í Ameríku. —
Sbr. almenningsálitið.
er nema aumustu fátæklingum bjóö-
andi. Fóru konurnar með sína
poka alvegá sama hátt og karlmenn
gjöröu, og þótti gaman að. Mynd-
aðist af öllu þessu gleöi mikil í hús-
um inni.
Klúbburinn Helgi magri, hafði
auglýst í báöum Winnipegblööun-
um íslenzku, að ab kveldi þessa
dags ætlaöi hann að halda
Fimta Þorrablót Vestur-Íslendinga
í Manitoba Hall a Portage Ave.
Voru menn því í óöa önn að búa
sig undir þetta töfrandi eyfirska
miðsvetrarhóf, sem vér íslendingar
höklum og sækjum í minningu um
átveizlur forfeðranna fræguáfrægð-
ar og frelsisöld íslands. Þetta þjóö
rækna Þorrablót, sem vefur oss al-
íslénkzum örmum, og kemur oss
vestur-íslenzkum umrenningum til
aö minnast móðurinnar fornu, og
vera sannir íslendingar, hvar sem
vér förum; — með íslenzka siöi og
íslenzka sál.
í fjögur ár undanfarin hafði Helgi
magri þannig viöhaldið, á dásam-
legan hátt, voru íslenzka þjóöerni
meÖ miösvetrarsamsætum sínum,og
nú átti hið firnta aö byrja, þegar
borgarklukkan endaöi áttunda slag
áttunda tímans um kveldiö.
Utan úr íslenzkum sveitum og
nýlendum streymdi fólkiö inn í borg-
ina, til að fá aö lifa rétt eina al-ís-
lenzka nótt á árinu, eins og sumir
þeirra komust aö orði. Þeir, sem
áttu vini og vandamenn í borginni,
settust að hjá þeim, en hinir uröu
aö gjöra sér gistihúsin að góöu.
En alstaðar var hugsaö og talað
um Þorrablótið, bæöi af þeim, sem
ætluöu að blóta og þeim sem ekki
vildu blóta.
Þorrablót, Þorrablót,
Þorrablót!