Syrpa - 01.03.1912, Side 50

176
SYRPA
eins g'læsimenni kærir sig tæpast
um stúlku í minni stö8u“.
En gesturinn gleymdi ekki Ioforði
sínu. Hann kom ekki einu sinni,
heldur oft, og fór Stubel og konu
hans aS þykja æskilegt aS fræöast
frekar um hagi hans. Gesturinn
var jafnan fáorður um hagi sína.
Hann var námsmaöur og hét Jóhann
Orth. Annað vildi hann ekki segja.
Þó kvaðst hann eiga heima í Gmun-
den og þangað sendi Ludmilla bréf
til hans. Það vildi svo til að Stubel
átti frænda í Gmunden er Max
Malher hét og kom hann oft til
Vínar. Gmunden var smábær og
takli Stubel víst að fraendi sinn
myndi þekkja Jóhann Ortb, ef hann
ætti þar heima. Skömmu síðar kom
Mahler til Vínar.
,,Max“, sagði Stube). ,,Þú hlýt-
ur að þekkja til allra, sem í Gmun-
den búa“.
„Líklegt væri það“, var svarið.
,,Þar hefi eg alið allan minn aldur“.
,,Hvað getur þú frætt mig um
mann einn, Jóhann Orth, aö nafni?“
,,Jóhann Orth? Hans heíi eg
aldrei heyrt getið“.
,,Þó segist hann búa í Gmunden“.
,,Hann hlýtur þá að vera nýflutt-
ur þangað“.
,,Þvert á móti segist hann hafa
búið þar um mörg ár“.
,,Þá lýgur hann. Eg-þekki alla
þá sem búið hafa í Gmunden um
langt skeið“.
,,Ertu hárviss. Mér þætti ilt að
standa hann að lygum. Hann hefir
tíðlega komið að heimsækja Lud-
millu“.
• ,,Hvað um það“, svaraði Max
frændi. ,,Eg get ekki betur séð en
að hann sé að gabba ykkur. Orth-
kastali stendur ekki alllangt frá
Gmunden og þar býr Jóhann her-
togi Salvador. Maður þessi hefir
auðsjáanlega tekið sér nafn hertog-
ans ogbætt l.ar við heiti kastalans“.
Stubel líkaði fregn þessi ekki
sem bezt. Jóhann orth vandi kom-
ur sínar enn til húsa hans,en ekkert
varð uppvíst um hið rétta nafn gests-
ins. Foreldrum Ludmillu fór ekki
að verða um komur hans og ástmey
hans ein trúði enn á drenglyndi
hans.
Það bar við um þetta leyti að op-
berar heræfingar fóru fram í Vín-
arborg. Ludmilla bað Jóhann Orth
að fylgja sér til mótsins, en hann
færðist ur.dan og kvaðst eiga við
bundið þann dag. Fór nú ástmey
hans að gruna að hann væri sjálfur
hermaður. Til að fá fulla vissu um
þetta fékk hún foreldra sína til að
taka sér stað,þaðan sem gott var út-
sýni yfir fylkingarnar. Eftir nokkra
bið, kom keisarinn fram og sveit
hans. Þekti Ludmilla brátt elsk-
huga sinn meðal þeirra.
,,Faðir minn, sérðu hann ekki?“
kallaði hún til föður síns og benti
á einn riddarann. Þar sat Jóhann
Orth í glæsilegasta skrautklæðnaði.
,,Hver er riddari þessi?“ spurði
Stubel viðstaddan, og benti á gest-
vin sinn.
,,Þessi maður! Jóhann erkiher-
togi Salvador“, var svarað.
,,Þá er æfintýri þínu lokið Lud-
milla“, var það eina er karlinn sagði.
Hvorugu þeirra kom til hugar að
maðurinn, sem mest glæsimenni
þótti við hiröina, kærði sig hót um
fátæka kaupmannsdóttur og þóttust
gjalda grimmilega trausts síns, en
flærðar hertogans.
Að morgni kom Jóhann orth aö