Syrpa - 01.03.1912, Page 43

SAGAN AF FINGURLÁTINU
169
um seinna aö vita aö annar fang-
anna vœri liðsforing-i og aö hann
heföi sagt alt sem hann vissi og lát-
iö af hendi hvert heimulegt skjal,
sem hann haiöi í fórum sínum, til
þess að fá að halda lííitiu. Vita-
skuld, kom þ;iö sér alt í góöar þarfir
fyrir hernaðar tilhögun vora.
Eg hlaut opinbera heiðursviður-
kenning.u fyrir rnína litilfjörlegu
frammistöðu. Þegar friður var á
kominn og keisarans her hélt aftur
sigri hrósandi heim, þá þóknaðist
keisaranum að sæma mig, hans
auvirðilegan þjón,með heiðursmerki
Gullna Drekans. Taki þaö enginn
svo að eg sé að grobba, en fádæma
lán er það að litli fingurinn minn
skuli hafa unnið föðurlandinu gagn
og reiðubúinn er eg til að leggja
lífið í sölurnar fyrir það hvenærsetu
er, þó mér, því miður, hafi enn ekki
hlotnazt það hlutskifti.
Mér verður ósjálfrátt að hugsa til
Sugitu, í hvert sinn sem eg lít litla
fingurs stúfinn á höndinni á mér,
og að eg sé á lífi heill lteilsu. Hann
lést með bros á vörum sér og and-
látssvipur hans stendur mér lifandi
fyrir hugskotssjónum. Þegar við
rannsökuðum plögg hans, þá fund-
um við í vasa hans hinstu lcveðju
hans til móður sinnar og hárlokk af
honum til hennar, hvorttveggja
flekkað af hans eigin blóði. Enginn
veit hvenær hann gekk frá þessum
hluturn, en við getum séð af þeim
hversu vel hann var undir hið versta
búinn. Eg held eg muni bréfið
hans nokkurn veginn eins og hann
skrifaði það;
,,Að hverfa eins og dropi daggar
á orustuvellinum, er vitaskuld það,
sem hver hermaður má búast við.
Eldri bróðir minn féll með sóma í
Chinchou í Kínverjastríðinu. Falli
eg nú í þessum ófriði, þá berum við,
bræður báðir, beinin á erlendri storð
og finnumst aftur hinumegin eftir
10 ára skilnað. Því önd mín mun
geymastí Vasukuni-musteri, í sam-
samfélagi við þá, sem láta líf sitt
fyrir föðurlandið, og aðra ættlands-
vini, þótt beinin svini í veðri og
vindum og þarmun hún halda vernd
ósýnilega }’(ir keisara vorum og yfir
þér, móðir kær. Daprir verða
dagarnir sem þú átt eftir að lifa
ein eftir meðsystur minnj,en reyndu
áð bera þig vel og huggaðu þig við
það, að þetta er alt til góðs fyrir föð-
urlandið. Hafðu gát ásystur minni,
0-Matsu,móðir mín,og þú,0-Matsu
leggðu alla þá rækt, sem þú átt til
í eigu þinni við hana móður okkar
til að gera henni dagana geðfelda.
Enga á hún aðra að en þig til að
gleðja hana og nú verður þú að
ganga henni í minn stað líka. Kæra
systir.muudu það líka að leiðaaldrei
vanvirðu yfir þig eða nafnið okkar“.
Öllum fanst rnikið til um þá karl-
mensku lund, sem Lýsti sér hjá Su-
gitu, bæði liðsforingjum og sveit-
ungum hans og allir heiðruðu útför
hans með návist sinni til að votta
sorg sína.
Eg liefi óvart lent út úr sögunni
um litla fingur minn inn í hetjusögu,
en þegar öllu er á botninn hvolft þá
er svo náið samband milli fingur
míns og mannsins, að það er ekki
hægt að skilja þá. Fingurinn er
minst umvert, en Sugitu syrgi eg
alla daga. Ef allir Japanar hefðu
annað eins táp og Sugita, þá mundi
alt gengi hafa, sem þeir vildu fram
hafa. Heiðarlegir bændur í blóm-
legum búum, skörungar í iðnaði og
verzlun,og vammalausir höfðingjar,