Syrpa - 01.03.1912, Blaðsíða 13

ÞORRABLÓT
139
, ,Æ, minstu ekki á þaö Laugi
minn!“ svaraöi faðir hans. ,,Iíg
held eg- heföi aldrei komiö hingaö
ef eg heföi vitaö hvernig það var.
En hvernig líkar þér það?“
,,Ágœtlega! Eg skemti mér ljóm-
andi vel. Þaö er það bezta c r o w d
af dansfólki, sem eg hefi nokkurn
tíma veriö með“.
,,Því trúi ég vel. Ég var áöan
þar uppi og leizt vel á alt fólkið.
Það er mjög myndarlegt og Fjall-
konunni okkar til sóma hvað ytra
útlit þess snertir, aö minsta kosti“.
,,Já, en hvað þykir þér þá að?“
,,Hvað mér þykir að?— Mérþylc-
ir það aö, að þetta er ekki íslenzkt
samsæti nenta aö mjög litlu leyti og
sem Þorrablót er það óalandi í okk-
ar íslenzka þjóðfélagi. Þjóöarháö-
ung S i r! Það er hvað það er!“
,,Þú ert svo stórorður pabbi! Eg
sé ekki hvernig þaö aetti að vera
ööruvísi. Þaö er nóg af íslenzkum
ræöum og söngum hér, og svo get-
ur fólkið talaö saman sér til skemt-
unar. Hvaö þarf þaö aö vera meira?“
,,Ræðurnar og kvæöin hefi ég
ekkert sérstakt út á að setja. Held-
ur efnislítið mál, eins og fiest þessi
skyldu-minni, en lipurt og ekkert
ófélegt að búningi til. Aö fólkið
g e t i talaÖ saman sér til skemtunar
—sumt aö minsta kosti—efast ég
ekki uni, þó eg aö hinu leytinu sjái
ekkert þjóölegt viö það, aö menn
gambri sarnan um daginn og veginn.
Hvaö söngnum viðvék, þá varhann
ósköp aumingjalegur, sem von var
þar sem ekki nema fáeinar hræöur
sungu. Þaö hefir hlotiÖ aö vera of
kosnaðarsamt fyrir Helga magra að
hafa góöan og stóran söngflokk, til
að syngja þessi lög! Mikil ósköp
og skelíing! Að bjóöa íslendingum
annað eins á íslenzkustu, vönduö-
ustu og dýrustu samkomunni, sem
á að vera haldinn meðal íslendinga
á öllu heila árinu. Og svo matur-
inn! Alenskur. Og dansinn! Há-
enskur frá toppi til táar! Hvaö
sýnist þér? Heldurðu ekki að þetta
sé dálítið íslenzkt, eða hitt þó held-
ur?“
,,Þetta má vel vera, en gættu nú
aö. Okkur unga fólkinu líkar dans-
inn bezt af öllum skemtunum, og
því vel gjört af Helga magra aö
lofa okkur að njóta þeirrar skemt-
unar, sem okkur líkar bezt. Fæst
af dansfólkinu kann annaö en enska
dansa, og dansar þá því eðlilega.
Eg, til dæmis, kann ekkert í íslenzk-
um dansi og langar ekki heldur til
aö læra hann. Viö erum hér í ensku
landi og enskir borgarar fiest allir
og því er þá ekki eölilegt að við viö-
höfum þá siði og venjur sem hér
tíðkast, bæöi í dansi og matnaði?
Nú, þér kanske líkar ekki heldur aö
fólkið tali ensku og þennan íslenzku
blending, sem er orðinn hér svo al-
gengur, en þú veist nú aö þetta á
sér alstaöar staö meöal íslendinga í
Ameríku og hver sýkist af öörum.
Sumir unglingar, sem hér eru aldir
upp, geta ekki heldur talaö nema
graut í íslenzku, vegna þess að for-
eldrarnir hafa annaðhvort ekki nent
eöa ekki viljaö kenna þeim móöur-
mál sitt og það er eðlilegt aö slíkir
unglingar vilji heldur tala rétta
ensku, sem þeim hefir veriö kend á
skólunum, heldur en vitlausa ís-
lenzku sem þeim hefir aldrei veriö
kend. Eg er viss um aö eg.til dæm-
is, hefði ekki kunnað mikið í ís-
lenzku, ef þú heföir ekki lagt stund
á að kenna mér hana þegar eg var
lítill. Eg býst nú við aö eg tali