Syrpa - 01.06.1912, Blaðsíða 10

Syrpa - 01.06.1912, Blaðsíða 10
V O R H R E T smásaga e-ftir JÓHANNES FRIÐLAUGSSON. Sólin skein inn um gluggann. “FarSu nú aö vakna! Vaknaöu, vaknaöu! Klukkan er oröin tíu, og þú gleymdir í gær aö búa þig undir daginn í dag me‘ö ræöuna.” Hað var prestskonan á Stað, sém var að v ekja manninn sinn með morg- unkaffinu á sunnudaginn í þriðju v ku sumars. Annars var hún æfinlega kölluð “frúin”. Hún leið aldrei heim- ilisfólkinu að kalla sig annað en “frúna” eða þá frú Sigríði. En af því að það var lengra, kölluðu menn hana bara “frúna”. Og þegar talað var um hana á bæjunum í kring, var hún æfinlega köl!uð “Staðar-frúin” eða “frúin á Stað.” Það voru rétt cinstöku strákar, sem höfðu það til að kalla hana “öskufrúna” eða “griðkonu frúna”. Iiún hafði verið eldhús- stúlka hjá séra Pétri fyrsta sumarið, sem hann var prestur á Stað. Hún sagði að vísu vinstúlkum sín- um, að hún hefði verið ráðskona. En það var þó leyndarmál, sem allir í sveitinni vissu, að móðir prests'ns réð öllu á heimilinu það ár, og í raun og veru alla þá tíð. sem hún lifði, þótt séra Pétur væri giftur. Það var sagt, að hún hefði einlægt litið heldur smá- um augum á tengdadótturina. Ráðs- mennska frúarinnar hafði þá, eftir því sem kerlingarnar sögðu, að eins náð yfir eldhúsverkin fyrsta árið, og þess vegna hafði öskufrúar nafnið fest við hana. Seinnipart vetrar hafði svo verið farið að lýsa með ungfrú Sigríði Grímsdóttur á Stað og séra Pétri Jónssyni samastaðar. Og um sumarmál giftu þau sig, til mikillar gremju fyrir flestar heimasæturnar í sveitinni, því að á rneðan að séra Pét- ur var ógiftur, vonuðu þær allar, að þeim mundi takast að verða þe'rrar hamingju aðnjótandi að verða frúin á Stað. En svo kom það fyrir, að hún Sigga á Stað tók bitann frá munnin- um á þeim öllum. ‘íHún langa Sigga —hún mjóa Sigga — ösku S'gga. Sig- ríöur, sem átti ekkert. ekki einu sinni fötin utan á sig. Og svo hafði hún verið trúlofuð áður, víst einum tvisvar sinnum”, sögðu þær sem reiðin sauð mest í út af öðru eins hneyksli og því að hún skyldi vera oröin frúin á Stað, eins og þær komust að orði. Þær gátu varla um annað talað fram eftir sumr- inu, en svo fór það að dofna. En svo fékk það aftur fæturna á jólaföstunni. þegar prestshjónin eignuðust hann —Jón litla. “Já, ekki nema 32 vikur eftir gift nguna. Nei, 32 vikum og 4 dögum frá giftingunni”, sögðu þær sem bezt voru að sér í reikningnum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Syrpa

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.