Syrpa - 01.06.1912, Side 13

Syrpa - 01.06.1912, Side 13
VORHRET 203 meS okkar börnum, eins og þú getur skilið.” “Nei, þa'ö dettur mér ekki í liug. Eg hefi hugsa'ð mér a'ð hann gæti lært eitthva'ð í kverinu í sumar, þegar hann er yfir ánum. og svo i fjósinu í vetur. Eg bið hana Helgu gömlu að lilýSa honum yfir, hún er heldur lagin viS þessi tornæmu börn. Og þótt hann kunni ekki alt kveriS svo vel, þá tek eg ekki hart á því, þegar hann er hér á heimilinu.” “Já, þaS er alveg rétt, sem þú segir, en mundu eftir því aS gefa ekki eftir af me'ðlaginu. Eg held að hreppurinn sé ekki of góSur til að horga þessar 40 krónur. Þa'ð er ckki svo litið ó- mak sem þú hefir í þessari hrepps- nefnd, þótt þú reynir a'ð hafa eitthvaS upp úr því.” Veturinn hafði veri'ð óvenju harS- ur. Fyrir vetumætur höfSu komið hríSar og höf ðu mcnn þá alment teki'ð fénaS sinn í hús og á gjöf. En þaS var óvenju snemma, því aS oft var þaS aS fullorðnu fé væri ekki gefi'ð teljandi fyr en um jól. Var því ekki undarlegt þótt mörgum hóndanum lit- ist ekki sem bezt á ásetninginn. Og þótt flestir væru hættir aS “setja á guS og gaddinn”, eins og gömlu menn- irnir komust að orði, þá vildi þaS all- oft koma fyrir, aS bændur urSu hey- lausir, og það jafnvel í allgó'ðum vetrum. Þeim.leizt því ekki á útlitið, þegar þeir þurftu að taka hverja skepnu á fulla gjöf meS vetrarkomu. Surnir, sent varfærnastir voru, skáru nokkuS af heyjum, eSa létu í burt, til þess að búa sig sent bezt undir, ef harSindin liéldust og illa færi. En hinir voru þó fleiri, sem létu sitja viS þa'ð sem komi'ð var, og ætluSu að láta kylfu ráSa kasti, ltver endalokin yrSu. En þó voru þeir ekki áhyggjulausir. En þeir létu sem minst bera á kviSa sínum og reyndu aS hugga sig viS þá von, aS veturinn yrSi ekki sent verstur, þótt liann settist svona sttemma aS um haustiS. En eftir því sem lengra leiS fram á veturinn urðu bændurnir daufari og áhyggjufyllri og þyngri í spori þegar þeir gengu á milli fjárhúsanna meS rekuna í hendinni og moSpokann á bakinu, og barSindin héldust hin sömu. Lausamenn, þorparar og borgarlýS- ur þekkja ekki þær áhyggjur og þann kvíSa, sem eru sifeldir förunautar bóndans þegar illa vi'ðrar á veturna. Fljótt á aS líta fer ekki miki'ð fyrir mönnum í bóndagerfinu, þegar þeir klæddir vetrarklæSum sinum og sv^ dúSaSir aS varla sést í andlit þeirra, og svo þegar hríSin og frostiS brasa alt saman og klakahúSin hylur þá aS mestu, þá er ekki gott fyrir ókunnuga a'S dæma manngildi þeirra eftir út- litinu, allra sízt i fljótu bragSi. En þá þarf ekki nema að líta i augu þeim til þess að sjá, aS þaS er ekki fyrir hinn fínni hluta mannanna aS feta í fótspor þeirra og halda upp baráttunni vi'ð tryld náttúruöflin í vetrarharSindunum. Brúnin er skörp og augun snör, þótt þau sýnist stund- um hálf daufleg og þreytuleg. Þeir hafa orSi'ð miklir í brúnum og svip- ýrSir af því að horfa inót frosti og fjúki vetur eftir vetur frá barnæsku. Þeir hafa þurft aS horfa í hríSina æðistrylda og ofsafengna, og þeir hafa þurft aö hleypa í brýrnar til þess aS hlífa augunum. Þeir hafa orSi'S lotnir í herSum af þvi aS strita gegn byljunum. Þeir hafa þurft aS feta

x

Syrpa

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.