Syrpa - 01.06.1912, Side 15

Syrpa - 01.06.1912, Side 15
VORHRET 205 verða heylausir. Þá eru þaö þeir, seni forða sveitunum frá cvðileggingu. Kn féna'Surinn gekk illa undan þctta vor. Þcir. sem orönir voru heylausir eða heylitlir, höfðu sýnt skepnum sínum hart scinnipart vetrar, og sumir allan veturinn, og það var verst farið. Svipurinn var daufur og ýröur, ullin hæld og óhrein, og skepnurnar eins og allar gengnar inn í sjálfar sig, ó- styrkar í göngulagi og hnotgjarnar og dettnar í rekstri, og seinar í öllum hreyfingum, kulvísar og kvillasamar. Það var auöséö, aö það heföi ekki mátt sýna þeim meiri hörku, ef þær heföu ekki átt aö týna tölunni aö miklum mdn, og beinlínis falla úr hor. En nú vonuöu menn. aö alt færi þo!- anlega, fyrst þaö batnaöi svona snemma, — ef ekki kæmi hret. Þaö cru vorhretin, sem svo oft hafa höggv- iö svo tilfinnanlegt skarð í bústofn bændanna, og sem gjörir þaö aö verkum, aö vorvonir Jteirra eru svo oft daprar og á reiki, því að lengi er það fram eftir vorinu, sem þeir geta átt von á hretum, og á meðan geta þeir ekki glatt sig við það hvernig barátt- an yfir veturinn og fyrirhöfn þeirra öl! tnuni taka enda. En þaö var eins og veðráttan þetta vor væri svo einmuna góð og hagfeld, að menn gátu vaíla kosiö sér betra. Þaö var eins og hún vissi, að mót- stöðukraftur bændanna vært þegar á þrotum, og að hún mætti ekki sýna verri hliðina á sér. Og það var óhætt að segja, að menn mundu naumast eftir betri Hörpu. Nú var komið í þriðju viku. surnars og hver dagurinn hafði verið öðrum betri. Sauðburður stóö nú yfir og mátti lieita að hann gengi vel hjá flestum. Að vísu var allmikill lambadauöi hjá mörgum þetta vor. Ærnar mjólkuðu illa, og sumar báru sléttum kviða, eins og fjármennirnir komast aö oröi. Það var því kyrkingur í lömbunitm, og á stöku bæjum mátti farga lömbum til þess aö ærnar gætu haldið lífinu. Það var kominn ágætur gróður, tún orðin algræn og engi og úthagar íarnir aö grænka, viður allaufgaður og gcldfénaður búinn aö taka ágætuni bata. Bændur voru búnir aö vinna á túnum sinum að miklu leyti og búnir að stinga út úr húsum, kljúfa taöiö og hreykja því, og einstöku búnir að bcra það saman í hlaða. Það leit helzt út fyrir aö vorið ætlaði að verða einmuna gott, bara að Skerpla yrði nú eins góð og Harpa hafði verið. Mcnn vortt nú búnir að taka upp sina vana gleði og samgöngur allar farnar að aukast og fundahöld byrjuð i sveit- unum. Alt bar vott um nýtt lif og aukna lifsglcöi hjá mönnum og skepnum. Fólkið var að tinast burtu frá Stað- arkirkju fyrnefndan sunnudag. Veðr- ið var hið bezta, sunnangola og þiða. Messufólkið stóð i smáhópum kringum bæinn á Stað, stunir túi i kirkjugarði, sumir uppi í bæjarsundunum og svo hér og þar á hlaðinu. Alstaðar var fólkið að búa sig á stað, hafa sokka- skifti og skóskifti. Karlmennirnir voru að hnýta á sig hálsklútana, og kvenfólkiö að stytta upp pilsin, eða þá að hafa svuntuskifti, þær sem höfðu þrer tvær, aðra til að hafa i k rkjunni en hina ti! að ganga með til kirkjunn- ar og frá henni. Sumar löguðu á sér slifsin og hnýttu svo rauöum, gráum, bláum, bleikum eða röndóttum ullar- klútum utan um höfuðið, og sumar lögðu svo stór ullarsjöl þar utan yfir, einkanlega konurnar.

x

Syrpa

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.