Syrpa - 01.06.1912, Side 20

Syrpa - 01.06.1912, Side 20
210 SYRPA tíðardaginn væri, þcgar þc'r virtu fyrir sér útlitið, og sáu þær voöa af- Ieiðingar, sem yrðu, ef það kæmi liart liret. Allir voru búnir að sleppa geldfé sínu og flestir ám sinum lika, enda • hafði ekki verið annars úrkosta, því að rieyin vortt engin. Og þar eð all- gúður gróður \ar kominn, þá var betra að láta þær eiga sig, heldur en að halda þcirn við hús, þegar ekki var hægt að gefa þeim. Og nú voru þær óvisar, hér og þar á dreifing', að visu í heiœahögum, en það var samt ekki hlaupið að því að hafa þær saman og konta þeim heim. Og hvað beið þeirra svo heima? Tómar tóftir og væntan- • lcgt hungur, ef hretið stæði no' kuð yf'r. Pannig var útlitiö hjá flestum. Að cins örfáir, sern áttu nóg hey, og sent gátu verið ókvíðnir um bústofri sinn, þótt þeir fengiu nokkurra daga hret. *t 7-egar fyrsti magnleysis-kvíðinn og vonleysis hugsunin var lið'n hjá, var byrjað á baráttunni. Allir karlmenn, sem vetlingi gátu valdið, lögðu á stað út í hríðina til þess að reyna að bjarga fénu heirn í húsin, ef að hríðin skyldi harðna þegar á daginn liði. Siggi litli haföi korniö að Stað á Iaugardaginn fyrir hvítasunnu. Hann hafði hlakkað mikið til þess aö hafa vistarskiftin. Að visu hafði liann átt gott á Yzta-Bakka. Það eina, sem lionum haföi fundist vera að, var það, að hann fékk ekkert að læra. En það var það, sem hann langaði svo undur mikið til. Hann gat varla heitð læs enn þá, og að eins rétt byrjaður að draga til stafs. En nú hlaut það að lagast, fyrst hann ætti að fara til , prestsins. Svo hafði líka gantli Jón ;agt honum það, að nú ætti hann að fara t l prestsins og Iæra einhmver ó- sköp. það yrði munur eða hjá sér, um Ieið og hann hafði skýrt honum frá væntanlegum vistaskiftum. En þó hafði það heldur dregið úr ánægjunni að Jón hafði einhvernveginn verið svo e'nkennilcgur í málrómnum þegar hann sagöi honum frá þessu. Að fara til prestsins og læra hjá honum. Hví- líkt lán ! Svo hátt hafði hann aldrei bugsað sér að hann kæmist. En lnað hann skyldi vcra þægtir og hlýðinn. Hann skyldi alveg hætta aö leika sér og cinlægt vera við lærdóm'nn. Og ef prestuíinn eða’ frúin bæði liann að gjöra eitthvað, hvað ltann skyldi þá gjöra þaö fljótt og vel. Aldrei mætti hann stríöa börnunum eða vinnukon- unnm, og æfinlega umyrðalaust bera ösltuna eða skólpfötuna út úr eldhús- inu, ]},í að í raun og veru geröi hann það fyrir prestinn. Aldrei skyldi hann segja ljótt, þvi að það mætti prestur- inn aldrei heyra t 1 barnanna. Og hann mætti heldur aldrei hugsa ljótt, máske presturinn sæi ]}að líka. En hann bar kvíðboga fyrir þvt, að það mundi ekki ganga vel, því hann inundi svo þrásimrs eftir því, að þegar hann liafði verið að reyna að hugsa ekki ljótt. þá hafði einmitt eitthvað ljótt komið fram í huga hans, og þótt hann hefði ]}á farið að lesa bænlrnar sínar og faðirvor, þá hefði ]}að ekki viljað duga. Einlægt hafði svarti Ijóti karl- inn n'ðri í jöröinni cinhvern veginn slæöst inn á rnilli bænanna, ogstundum hafði hann ekki vitað fyr en liann hefði veriö búinn að gleyrna versinu, sem hann var að lesa, og stöku sinníum hefði, hann ekki vitað fyrr en hann var byrjaður á vísunni um karlinn í klöppinni eða þá urn grýlu. Og þá hefði hann, til að bæta fyrir þetta, lesið bænirnar helmingi oftar. En nú inætti hann akirei láta slíkt kofna fyr-

x

Syrpa

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.