Syrpa - 01.06.1912, Síða 37

Syrpa - 01.06.1912, Síða 37
ÚR DULARHEIMI. 227 Odds læknis; og hafCi hann dáiB sama kvöldið sem veizlan var hald- in á Mööruvöllum. Það varö annars ekki langt á milli þeirra vinanna Bjarna ogf Odds; Oddur læknir deyöi 1840, en Bjarni amtm. 1841. II. Vafalaust hafa margir heyrtnefnd- an Níels Jónsson, skáld, eÖa ,,NíeIs skálda“,sern hann oftast var nefnd- ur af elmenningi. Hann liföi langt fram eftir síöustu öld og var samtímismaöur Jónasar Hallgríms- sonar. Hann þótti blendinn maður í tnörgu.og alls ekki viö alþýöu hæfi. Hann var sérvitur, kaldlynrlur og hæöinn, og sjálfsálitiö hjá honum var alveg takmarkalaust. Þar af leiðandi átti hann sárfáa vini í heimi þessunt, því honum fanst sem flestir stæöu skör lægra, væri bara ,,mold og aska“ í samanburöi viö sig; þessu til sönnunar skal hér til- fært ofurlítiö dænti. Níels var þar einu sinni staddur gestkomandi, er tilrætt var um skáldskap Jónasar Hallgrímssonar; sagöi þá einhver í hópnum þetta: ,,Hann er góöur hagyröingur Jón- as“. Þágreip Níels fram íogmælti: ,,Nú, hann er meira en hagyröing- ur, hann er skáld mannskrattinn, hann slagar hátt upp í mig“. Á hans dögutn kom út fvrsta út- gáfan af,,Njólu“Björns Gunnlaugs- sonar. Mörgum alþýöumanninum var hún kærkomin gestur, enda þó hún flytti ýrnsar nýjar skoöanir í trúarefnum. Þar á móti höfÖu sum- ir klerkar á henni nokkurn ýmigust, því þeim fanstþar býsna margt vera gagnstætt kenningum biblíunnar. Níels var einn í þeim hóp er líkaöi hún illa, og þá orti hann kvæði það er hann nefndi ,,Næturfælu“ og var þar öllu aöalefninu í Njólu Björns snúið upp í rammasta háö. Eg gat þess áður, aö Níels heföi átt fáa vini. Þess vegna var hans |ítt saknaö, er hann skildi viö sitt jarðneska líf. Einn maður var þó til er geymdi minning hans í hjarta sínu, og hugsaði oft um þaö, hvern- ig kjör hans myndu vera á ókunna iundinu. Þrem árum eftir aö Níels var dá- inn, vitraöist hann þessum vini sín- um í draumi, og var þá dapur í bragöi og fámáll. ,,Hverjiig líöur þér nú, Níels minn?“ þóttist hann spyrja. Níels svarar seint og drænit: ,,Illa“. ,,Hvers vegna?“ ,,Þaö gjöra kvæöin mín! — og betur vaeri ,Næturfæla‘ ókveöin, því þaB var hún sem reið baggamuninn“. Svo þagnaöi Níels og hvarf. Af þessti þóttist vinur hans geta ráöiö, aö kjör Níelsar niyndu ekki hafa batnað viö vistaskiftin. Þaö 'er ekki líklegt aÖ Björn og Nícls hafi orðiö sambekkingar í Paradís. III. Síra Arnór Jónsson í Vatnsiiröi, er prófastur var í nyröi i hluta ísa- fjarðarsýslu, um og eftir lok 18. aldar, þótti vitur maöur um fiest, enda einn af merkustu mönnum landsins á sinni tíð. Á hans dögum kom upp viö gröft úr Vatnsfjaröar- kirkjugaröi, gullhringur einn mikill og silkiklútur með fornri gerö’ Prófastur hirti þessar fornu menjar, en þó ekki í þeim tilgangi að eign- ast hlutina- fremur en verkast vildi, heldur til þess aö komast eftir hvor

x

Syrpa

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.