Syrpa - 01.06.1912, Síða 47

Syrpa - 01.06.1912, Síða 47
FJ ALLA-IiYVlN DUR. beiddist ab mega hlýöa messu, því hann virtist trúrækinn, en i lalla sinti þvi ekkert, og var hon- um leyft þaö. Eyvindur settist i krókbekk, og ætluðu menn, aö ekki þyrfti að gæta háns um messutímann; en annars gættu hans venjulega tveir menn. En meöan prestur tónaöi guöspjalliö, og allir 'höföu augu á honum, cn enginn á Eyvindi, hvarf hann úr kirkjunni, og var ekki gáö að leita hans, fyrr en messugjörði var úti. En þá var skollin á níöámyrkurs- þoka, svo varla sá manna skil. Þessi þolca stóð í dagstæða viku. Síðan lcalla Mývetningar hverja niöamyrkurs-þoku Eyvindarþoku. Lengi var leitað aö Eyvindi og kom fyrir ekki; en svo sagöi hann sjálfur frá síðar, aö hann hefði falið sig í hraunkambi þeim, sem næstúr er kirkjunni, á meðan leit- in var áköfust. Þaö datt engum i hug og leituðu menn langt yfir skamt. Veturinn næsta eftir að Eyvindur hvarf frá Reykjahlíð, haföist hann viö í Herðubreiðar- lindum eöa Heröubreiöartungum, og sér þar enn merki til hreysis- ins; það er grjótbyrgi hlaðið meö- frarn gjárvegg, rífan faöm á lengd hér um bil, og 'hálfan faöm á breidd. Hrosshrygg haföi hann fyrir mænisás í kofanum, og var dregin tág eftir endilöngu mænu- holinu, til aö halda honum saman, síðan var þakiö yfir með melju. í dyrunum var hella, svo vel feld, aö eins var og lieflað væri. Vatns- lynd bunaöi fram úr berginu, sem hreysiö var hlaðið viö, og féll nið- ur rétt hjá fleti hreysisbúans. Svo liaoJeea var búiö um vatncból þetta. aö ekki þur'fti an^að en sei'ast úr rúmflytinu, lyRa unp hellu sem faldi lindina, og sökkva ilátinu í. Sprekaköstur stór var viö hreysíö, og æ.ia mcnn, aó Ey- vindur hati geymt i honuin veir- arlorða sinn. Er svo ha±t e-tir Eyvindi, aö þann vetur hafi 'h_nn átt einna verstan i útlegó snrni; því ekki var annað á að liia en hrátt hrossaket og nvannarætur, sem nóg er af í lieröubreioa. lmd- urn. Er svo sagt, að Eyvmdur hafi stolið 7 eöa 9 hrossum af austurfjöllum um haustið, en sauð- fé var hvergi aö fá í rjánd. Engin menki sáust til þess, aö Eyvianur hefði eldað við hreysiö. Eitir hvarf Eyvindar var Halla flutt vestur á sveitir. En um vetu.inn að áliönu, kom hann einn sunnu- dag ofan að Vogum við Myvatn. Fólk var þaðan alt við mes.-,u, nema ein kerling, og bað hann hana um mat og skó; þvi hann lézt vera langferöamaður og vera orð- inn skólaus, en bauðst til að lesa lesturinn fyrir kerlingu í staöi.in. Kerlingu grunaði ekkert, og veitti lionum það sem hann mæltist til. Þegar Eyvindur var búinn að lesa, spuröi hann vandlega eftir Hollu, og 'hvað um liana hefði oröiö, svo og um Eyvind, og hverjum ge.um væri leitt um hvarf hans. En kerling leysti úr öllu, sem hún vissi bezt. Eftir það fór Eyvindur burtu, áðúr fólk kom frá kirkju. Er þá sagt, aö hann færi vestur á eftir Höllu, og næði henni aftur lil sín, og ætla menn, aö þau hafi þá haldið til um stund á J> kul- dals-óbygðum. Þar eru nefnd Eyvindarfjöll, og er sagt, að fau séu kend við hann. Fjal'-’-Ey- vindur hafðist viö um liríð á Fljóts- dalsheiöi og lao-ðút á fé Fl’ó's- dælinga. Tó'-u þó Flj 't-dælingar sig til og ætluðu að flæma E vind burtu; eltu þeir hann á he tum.

x

Syrpa

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.