Syrpa - 01.06.1912, Qupperneq 63

RAUÐAVIÐAR LÍKKISTAN
253
Eftir því að dænia hvað eg vartnar-
ind og- hrufiaður, þá þykist eg vita
að eg hali hrapað af fjórða lofti og
ofan á stræti.
Þegar eg raknaði við, lá eg í
snjóskafli, holdvotur frá livirfli til
ilja. Klukkan var þá eitthvað fimm
og skamt í burtu sá eg-glóra í glugg-
anaábrennivíns búð. Þangað drógst
eg, fór inn og bað um hálfpela af
koníakki. Iig drakk það í tveim
sopnm,bað um blakkan vindihmjög
sterkan, börgaði svo og fór.
Þó að koníakkið hresti mig og
hughreysti, þá hafði eg þó ekki
kjark til að fara heim til mín fyr en
birti. I stað þess hugsaði eg mér,
að halda þangað, sem vinur minn,
Dr. Pogastoff átli heima, og kom
þangað eftir klukkustundar göngu,
rétt í þann mund þegar birti af degi.
Pogastoff bjó á öðru lopti, og
þangað drógst eg upp með veikum
burðum. Þegar eg kom upp í stig-
ann, sem lá upp í ganginn hjá hon-
uni, heyrði eg undarleg og ámátleg
köll. Þegar eg kom á stigabrún-
ina, sá eg hvar hann sentist út úr
herbergi sínu, eins og bandóður
maður, og lirópaði í sífellu hásum
rómi: „Likkista! Líkkista!“ Ha'nn
rakst á mig á harðaspretti, rak
skallann í magann á mér, svo eg
tókst á loft og hrapaði ofan stigann.
Eg fór að kalla á hann: ,,Poga-
stoff! Pogastoff!11 hrópaði eg.
,,Fyrir guðs sakir hættu þessu!
Það er eg, hann Panikhidin, vinur
þinn“.
, ,Hvaö er að tarna — ert það þú
veslings vinur? Eg bið þig miljón
sinnum fyrirgefningar. Þú mátt til
að afsaka mig, því það er eitthvað
hræðilegt á seiði uppi hjá mér“,
þetta sagði hann eins og frenjuleg
kona og faðmaöi mig að sér. ,,Líttu
á!“ hrópaði hann. ,,Eg var að
koma heim rétt í þessu, og þegar
eg kom inn, hvað heldurðu — æ,
hvað heldurðu eg hafi fundiðí fram-
stofunni? Hugsaðu þér — stóreflis
líkkistu úr rauðavið, alveg mátu-
lega ha'nda niér!“
Það var nærri liðið yfir mig.
,,Guð sé oss næstur! Á livað
getur þetta vitað?“ mælti eg. Eg
er hingað kominn. Pogastoff, bein-
línis af því eg fann rauðaviðar lík-
kistu í mínu herbergi — og hvað
hugsarðu — aðra til í herbergi Opa-
koffs!“
,,Guð korni til!“ varð honum að
orði. ,,Við skulum kalla áfólkið11.
Með miklum erviðismunum gát-
um við loks vakið einn vinnumann-
inn, sem kom fram til ckkar með
blóti.
,,Kont þú með okkur upp í stofu
mína, karl minn“, sagði Pogastoff.
Þegar inn kom, og við sáum lík-
kistuna, þá gerði vinnumaður kross-
mark fyrir sér.
Síðan lögðum við hönd á verk og
skrúfuðum af lokið, og bjuggumst
fastlega við, að koma niður á lík.
Eigi að síður, þá var kistan tóm,
nema hvað bréfmiði til Pogastoff
lá á koddaflúrinu svo hljóðandi:
,,Minn KæRi Pogastofe:
Eins og þú munt vita, þá
tapaði frændi minn, útfarar-
stjórinn sem eg bý hjá, máli
sínu fyrir yfirrétti í fyrradag.
Málið féll á hann í öllum at-
riðum, og málskostnaður og
skaðabætur eru svo miklar,
að hann hrekkur ekki við að
borga. ' Því þykist eg vita
að fjárnám muni frarn fara