Nýjar kvöldvökur - 15.06.1928, Blaðsíða 21

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
8T
»Sannleikann, Signore, í nafni Krists! Þjer
segið, að hann sje myrtur, en jeg veit, að
það er lygi.«
Ein af konum þeim, sem við voru, reyndi
að sefa hana, en hún tók þá að æpa og
fleygði sjer fyrir fætur Ameríkumannsins
og grátbað hann að segja, að þetta væri
misskilningur.
»Það er ómögulegt, að faðir minn sje
dauður,« hrópaði hún. »Hann var hjer fyrir
klukkustund og þá kysti hann mig.«
Hún vildi eigi láta huggast, svo að það
varð að bera hana burtu. Undir eins og
hún var farin, tók Neri óbersti að spyrja
Norvin spjörunum úr, og alt af stóð Marg-
herita greifinna þegjandi hjá og starði á
hinn þreytta mann, þar til hann þoldi eigi
lengur mátið, en tók höndum fyrir andlit
sjer og grjet með þungum ekka.
Honum virtist sem allir hlytu að vita hið
sanna og sjá skömm hans. Hann var veik-
ur af sjálfsleiði. Hann óskaði, að hann væri
dauður eins og Marfel og jafnvel að hann
fengi að deyja strax til þess að sleppa við
þessar pyndingar.
»Hvers vegna bíðið þjer?« hrópaði hann
loks. Datt honum Martel í hug, þar sem
hann lá úti á ömurlegum fjallveginum.
»Hvers vegna sækið þjer hann eigi?«
Neri mælti í sefandi róm: »Hjálpin kem-
ur bráðum, Signore. Þjer gætuð eigi enn
setið á hestbaki.«
»Jeg?« Blake rann kalt vatn milli skinns
og hörunds. Svo að þeir væntu þess af
honum, að hann Iegði aftur af stað út í
náttmyrkrið og vísaði þeim veg til ógna
þeirra, sem hann var nýflúinn frá! Hann
ætlaði að neifa að fara.
Samt sem áður beitti hann öllu viljamagni
sínu til þess að ná stjórn yfir sjer. Hann
skjögraði á fæfur og mælti: »Komið þá!
Jeg er til!«
»Strax! Strax! Hingað koma menn með
H§sta ^ftir aneiartak,« Svo bætti Oberstinn
við: »í guðs nafni! Getið þjer eigi komið
greifinnunni burtu?«
Blake gekk til ungu stúlkunnar, lagði
skjálfandi hönd á handlegg hennar og mælti
stamandi:
»Grejfinna! Þjer — þjer —« Hann gat
ekki komið meiru upp og leit bænaraugum
til hinna.
»Þjer sögðuð, að hann væri látinn?«
spurði hún sljólega. »Hvernig mátti það
verða, þar sem þjer fullvissuðuð mig um,
að engin hæfta væri á ferðum?«
»Jeg vissi það ekki. O —«. Hann leit
niður fyrir sig. »Hefði það bara verið jeg
í hans stað.«
Hún kinkaði kolli. »Það hefði verið betra.«
Innan úr húsinu heyrðust ópin í Lucreziu
og greifinnan hrópaði: »Vesalings barnið!
Þeir hlífðu ekki einu sinni Ricardo, en þeg-
ar öllu er á botninn hvolft — þá var hann
aðeins faðir hennar.«
Mannaraddir og fótatak heyrðist úti fyrir
og undirforingi úr herliðinu kom inn og
heilsaði yfirboðara sínum. »Við erum til,
Signore.«
Greifinnan rjetti úr sjer og mælti : »Komið
þá! Jeg er einnig til.«
»Guð varðveiti yður!« stamaði Neri. »Þjer
ætlið þó aldrei með?« Hann tók í hendi
hennar og Ieiddi hana frá dyrunum. »Nei,
barnið mitt! Við förum einir. Þjer verðið
að bíða.«
Hann kinkaði kolli til Blake og þeir gengu
út í uppljómaðan garðinn, en hún stóð ein-
sömul eftir í anddyrinu eins og líkneskja
úr fílabeini.
VI. KAFLI.
Ný ákvörðun.
Öll Sikiley ætlaði af göflunum að ganga
af reiði, er frjeítist um morðið á greifanum
af Martinello og ráðsmanni hans. Öll Ítalía
talaði um það og heimtaði hefnd.