Nýjar kvöldvökur - 15.06.1928, Blaðsíða 27

NYJAR KVÖLDVÖKUR
6Ö
yggi yðar og hamingju í hinni fjarlægu Am-
eríku. Verið þjer sælir!«
Hann kysti á hendi hennar og sór með
sjer þann eið, að vígja henni alt sitt Iíf.
VII. KAFLI.
Leitin byrjar.
Tíu mánuðum síðar sfeig Norvin Blake
aftur á land í Messína og tók morgunlest-
ina vestur til Terranova. Meðan hann var
að koma ferðatöskum sínum fyrir í einu
horni klefans og sjálfum sjer í öðru, fanst
honum hann kenna undrunar yfir því, að
alt skyldi vera óbreytt. Bærinn var jafn til-
breytingalaus og óhreinn og áður, þegar
hann fór burtu, og betlararnir jafn larfalegir
og nærgöngulir eins og áður. Hann átti
bágt með að átfa sig á því, að 10 mánuð-
ir væri eigi Iangur tími, því að honum virt-
ust þeir hafa verið jafn langir og 10 ár, og
10 ár síðan hann fór frá Sikiley.
Hann hafði átt við ýmsa erfiðleika að
stríða þennan tíma, ýmsar breytingar og tek-
ist á hendur mikla ábyrgð. Hann hafði
víða farið, gett mikið, átt við margvíslegar
áhyggjur að stn'ða og þó hafði hann nú,
sjer til stórtjóns og vinum sínum til angurs,
horfið frá þýðingarmiklum skyldustörfum,
aðeins til þess að koma aftur til Sikileyjar
eins og hann hafði lofað.
Hann hafði aðeins heyrt lítið eitt um
greifinnuna þennan tíma, því að hún hafði
sjaldan svarað brjefum hans og þá sfutt
og fálega. Síðasta brjef hennar, sem orðið
var gamalt, hafði komið þeirri skoðun inn
hjá honum, að henni væri lítið um hann
gefið og gert hann hræddari og hræddari
eftir því sem nær varð samfundum þeirra.
Hann las það í hundraðasta sinni, þegar
lestin lagði af stað úr bænum:
»Kæri vinur! — Brjefið yðar góða var
mjer kærkomið og jeg þakka yður fyrir
hluttekningu yðar í málum mínum á
Terranova, en fyrst forlögin hafa á svo
margan hátt sýnt, að líf yðar er bund-
ið við Louisiana, en ekki við Sikiley,
bið jeg yður um, að láta alt fara eins
og fara vill og hætta við að koma hing-
að aftur. Þjer getið ekkert gert hjer,
sjerstaklega vegna þess, að ótti yðar
fyrir okkur hefir reynst ástæðulaus.
Pað er vinsamlega og riddaralega gert
af yður, að bjóða að fara hina löngu
leið frá Ameríku, en við það mundi
ekkert græðast, get jeg fullvissað yður
um, og það mundi kosta fórn frá yðar
hendi, sem jeg eigi gæti þegið.
Jeg vinn, en Htið hefir skeð, er máli
skiftir eða geti talist til uppgötvunar.
Jeg ætla ekki að linna látum, fyr en mjer
hefir tekist áform mitt. Við tölum um
yður og þykjumst góðu bættar, að eiga
vináttu yðar, sem virðist svo nálæg,
þótt milli okkar sjeu mörg hundruð
mílur.
Undir öllum kringumstæðum megið
þjer eigi skoða yður skuldbundinn við
loforð yðar um að koma aftur, því að
það var ekkert loforð, heldur aðeins
óeigingjarnt tilboð, Enn einu sinni end-
urtek jeg, að för yðar hingað mundi
verða gagnslaus og valda yður von-
brigða. Auk þess vona jeg, að þjer
hafið hitt konuna, sem þjer mintust á
við mig, og að hún þarfnist yðar.
Okkur líður ágætlega. Við höfum
enga áætlun gert enn um störfin.
Yðar þakkláta
Margherita Ginini.
(Framh.).
12