Skuggsjá - 01.01.1918, Síða 3
SKUGGSJÁ
MÁNAÐARRIT TIL SKEMTUNAR OG FRÓÐLEIKS
II. Ar.
JANÚAR—FEBRÚAR 1918
Nr. 1-2.
Gunnar B. Björnsson, ritstjóri.
\T J5 R J U M góðuni íslending ev Jvað
gleðiefni ef einhver úr Jjeirra hóp
kemur svo fram meðal erlendra Jvjóða, að
honum stendur sómi af, [>víum leiðvarp-
ar hann sæmdarorði á Islendings-nafnið.
Sem betur fer, hafa
íslendingar átt og eiga
marga slíka menn hér
í landi, — menn, sem
með d r e n gs k a p og
d u g n a ð i liafa Iyft
íslendings-nafninu til
vegs og virðingar með
hérlendri ]>j>>ð.—Einn
Jjeirra manna erGunn-
ar Björnsson.
Gunnar er fæddur
17. ágúst 1872,að Sieð-
hrjótsseli í Jökulsár-
]ilíð. Faðir hans var
Bjarnason, í ætt við
skáldin og hræðurnar
Bál og Jón Olafssonu.
Móðir hans er Kristín
Benjamínsdóttir, ætt-
uð úr Eyjafirði.
Gunnar er kvæntur
Ingihjörgu Agústu Jónsdóttur (Uördal),
ættuð frá Hóli í Hörðudal í Dölum; systur
frú Sigríðar Hall söngkonu í Winnipeg og
]>eirra systkina. Gunnari og Ingilijörgu
ltefir orðið sex harna auðið, og eru limni
þeirrn á lííi; ]>rír drongir og Lvær stúlkur.
Degar Gunnnr var I ára, lluttist móðir
j*
hans með hann vestur um haf, og settist
að í grend við Minneotaí Minnesota. Dar
og í bænum Minneota, ólst Gunnar upp
hjá móður sinni og naut algengrar barna-
fræðslu. En telja má víst, að móðir hans
sein er greind og góð
kona, ’ hafi h ] ú ð að
p>eim blómum í sál
sonar hennar sein nú
einkenna hann full-
orðinn sem g ó ð a n
dreng. En ]>röngur
efnahagur mun hafa
staðið í vegi fyrir ]>ví,
að Gunnar gæti gengið
liinn svokahaða skóla-
veg. En einmittvegna
|>ess, að hann átti ]>ess
ekki kost að njóta
fræðslu í hinum æðri
skólum ríkisins, verð-
ur ]>að eftirtektaverð-
ara hvetniklum ]>roska
hann hefir náð. Með
dugnaði og staðfestu,
hefir hanii fetað sig
áfratn úr fátækt,uppá
hekki ríkisj>ingsins í Minnesota, og er
liann sáeini íslendingur, er ]>ar lielirskip-
að sæti. Og að hann var kosinn ]>angað
gagnsóknarlaust, s/nir hve mikils álits
hann nytur heima í liéraði. Fáirgerasér
fyllilega ljóst, hve niövg erfið spor geta
legið á slíkri leið, ogengunt er leið sú her,