Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Qupperneq 64

inn í borðsal og borðaði tvær kexkökur og eina appel-
sínu, sem einn hásetanna gaf mér. Brátt fór appelsín-
an sína leið, en ég vonast eftir að fá að njóta kexins.
Skipshöfnin er mjög vingjarnleg við mig. I dag
talaði ég við skipstjórann og 1. vélstjórann. (Hann
er um þrítugt, vel klæddur, hæglátur og dugnaðar-
maður.) Hvað mér gramdist það, að heyra þá sífelt
dásama góða veðrið og við værum heppnir að fá slíka
blíðu yflr hafið.
Laugardagnr 10. apríl.
Þetta er hræðilegur dagur. Ég ligg í rúminu,
bölvandi, stynjandi og ælandi og er svo aumur að ég
get ekki einu sinni lesið. Það má hamingjan vita hvar
uppköstin eiga upptök sín, því að maginn hlýtur að
vera orðinn tómur fyrir löngu. Ég hefi það á til-
finningunni að ég sé farinn að kasta upp lifur og
lungum, svo að ég herði mig upp til að borða dálítið,
þótt matarlystin sé engin. I kvöld gleypti ég í mig
þrjár kexkökur og tvær appelsínur, sem skipstjórinn
sendi mér. Það voru nú appelsínur sem sögðu sex
— Java appelsínur — stórar, safaríkar og steinlausar.
Ég minnist þess ekki að hafa nokkru sinni þótt
appelsínur jafn ljúffengar. En hálfri klukkustundu
síðar fannst mér skipið byrja hinar óhugnanlegu
zigzag-hreyfingar og appelsínurnar komu báðar sína
leið upp.
I 3 sólarhringa hefi ég ekki nærst á öðru en 5
kexkökum og þrem appelsínum, og auk þess komu
appelsínurnar sömu leið aftur innan stundar. Það er
ekki undarlegt þótt ég sé máttfarinn. Og svo er and-
skotans magapínan til viðbótar.
Mér er sagt að við munum koma til Hafnarfjarðar,
sem er um 10 km. frá Reykjavík, kl. 11 á morgun,
en rétt áðan sagði fyrsti vélstjóri mér að nú sæist
Oræfajökull (hæsta fjall á Islandi) en ég er svo mátt-
farinn, að ég treysti mér ekki til að sjá þessa mikil-
fenglegu sjón.
Sunnudagur 11. apríl.
Hásetarnir vekja mig kl. 7 og segja mér að við
munum koma til Hafnarfjarðar nokkrum klukku-
stundum fyrr en búist var við. Voru þeir í óða önn
að tygja sig til heimkomu og vildu sjáanlega líta sem
bezt út þegar þeir hittu elskurnar sínar. Ohreinu
fötin véku fyrir hreinum og þokkalegum fötum auk
þess, sem þeir þvoðu sér rökuðu og greiddu. Bjór- og
whiskyflöskur gengu manna á meðal, en ekki vissi ég
hvaðan þær spruttu upp. Mér voru gefnar 2 bjór-
flöskur.
Ég drattaðist framúr, klæddi mig og rakaði og f°r
upp á þilfar. Skipið var lagst að lítilli bryggju og
bærinn blasti við. Glaða sólskin var og loftið var
óvenjulega hreint og tært.
Loftskeytamaðurinn hafði sent skeyti fyrir mig
B. og M. til að láta þau vita að ég væri væntanlegur>
og þarna stóðu þau nú á bryggjunni ásamt Vífli, btla
drengnum sínum.
Tollskoðuninni var lokið og ég var frjáls fetÓa
minna. Ég kvaddi skipstjórann, Jón, Óla og Stefa
og alla hina og sté inn í bifreið og hélt til Reykjavik'
ur ásamt B. og M.
Fyrsta hugmynd mín um ísland er óskýr og vakþ
söm, því að ég var ekki búinn að ná mér eftir sj°'
veikina.
Til og frá við sjóndeildarhring blasa við sn®vl
þakin fjöll, en að öðru leyti er fátt, sem bendir
til að landið liggi að heimskautabaugnum. Það er
ekki miklu kaldara hér heldur en í Englandi þegar eg
fór þaðan, en hér eru lítil eða engin merki þess að
vorið sé komið. Jörð er ekki tekin að grænka, en 1
Englandi var allt orðið hvanngrænt — tré sjást hverg1
— kanski þrífast þau ekki hér.
Húsin eru byggð úr steinsteypu eða klædd bárujarnr
með fagurlega máluðum bárujárnsþökum. Hús mags
míns er í austurhluta Reykjavíkur, nálægt Laugu11'
um — en af þeim dregur Reykjavík nafn sitt — Þ*lr*
er lítið tveggja hæða hús með bárujárnsþaki, og tuni
í kring.
Handan við fjörðinn blasir við snævi þakið fja^>
flatt að ofan.
A morgun lýsi ég þessu öllu nánar.
Sceljónin í Örjirisey.
44 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ