Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Blaðsíða 17

EFNISYFIRLIT:

ÚTGEFANDI
SJÓMANNADAGSRÁÐIÐ
20. ÁR
Sjómannadagsblaðið
2. JÚNÍ
1957
A bökum sjómannanna . . .
A bö\um sjómannanna . . .
Hállgnmur Jónsson: Dvalarheimilið.
Frásögn eftir G. ].: Ahlaupa veður.
Prófessor dr. Richard Bec\: Sumardagur á
söguslóðum.
Þorv. Björnsson: No\\rir dagar í Rotterdam.
Kappsigling yfir Atlandshafið fyrir 90 árum.
Frœndur vorir Fcereyingar.
Neyðar\all af hafinu.
Scemundur O/afsson: Iþróttir Sjómanna-
dagsins.
Stofnun 'og starfsemi Sjómannadagsins.
Þegar s\ipstjórinn var einvaldur um borð.
Bann\ainnstceðan, saga.
Sjómannadagurinn 1956.
Sannur sjómaður.
Herbergis og minningargjafir.
Rei\ningar Sjómannadagsins og Sjómanna-
dagsráðs.
Ymislegt fleira, myndir og smálesmál.
\_______________________________________________,>
I dag heldur íslenz\ sjómannastétt 20. sjómanna-
daginn hátiðlegan. Tuttugu ár eru e\\i langur tími
í sögunni, en á þeim tíma hefur þó margt breytzt og
mi\ið áunnizt. I dag sigla íslenz\ir sjómenn stcerri
°g traustari s\ipum, en no\\ru sinni fyrr. Þessi
tuttugu ár eru þó aðeins lítið brot úr sögu íslenz\rar
S]ómenns\u, sem nœstum má telja eldri en sögu
þjóðarintiar sjálfrar.
Alla tið ' hafa Islendingar, sa\ir legu landsins, átt
af\omu sina utidir sjósó\n, þó að á hinum dimmustu
°g verstu tímum hafi hún að mestu verið re\in af
e>'lendum mönnum. En brátt fer sjósó\n tslendinga
°ð va\na að nýju, fyrst með útvegsbcendum og
s\ylduliði þeirra, siðan með meiri reisn og s\ipa-
\osti og hefst þá vegur hinnar islenz\u sjómanna-
stéttar að nýju. En með vaxandi sjálfsbjargarviðleitni
°g au\inni sjósó\n vex þjóðinni fis\ur um hrygg og
slálfstceðisbaráttan \emst í algleyming. Islendingar
ftmdu, að á bö\um traustrar og harðsce\innar sjó-
mannastéttar myndi hinni sjálfstceðu islenz\u þjóð
verða vel stcett.
Þannig hefur af\oma þjóðarinnar hvílt á lúnu ba\i
sJomannsins, sem aflað hefur útflutningsverðmcet-
anna, flutt þau til annarra landa og fcert þjóðinm
andvirðið í erlendum varningi. Þannig hefur sjó-
niaðurinn staðið í blíðu og stríðu alla tíð, leitt fram
hjá sér sundrung og flo\\adrcetti í landi, en gegnt
s\yldustörfum sinum á sjónum og margur dugandi
maðurinn hefur látið líf sitt í þeim hildarlei\ við Ægi,
eða þá við að halda sambandinu við umheiminn er
stórþjóðirnar bárust á banaspjót.
íslendingar eiga enn mi\ið undir sjómönnum
\omið og þannig mun það verða um ó\ominn aldur.
Þess vegna er það s\ylda þjóðarinnar, að búa þannig
að sjómönnum, að starf þeirra verði eftirsótt upp-
rennandi ces\u landsins og gera henni \leift að stunda
það, því að þeir tímar mega e\\i verða of tiðir, að
islenzþir sjómenn séu svo fáliðaðir að \oma þurfi til
aðstoð erlendra starfsbrceðra. Þá er íslenz\u þjóðinni
illa farið.
En til þessa þurfa ráðamenn þjóðarinnar að búa
yfir s\ilningi á málum sjómanna og ós\um þeirra.
Og enginn getur vcenzt s\yldurce\ni og ósérhlífni af
þeim, sem finnur, að verðmcetum þeim, sem hann
hefur svo mi\ið fyrir að afla, sé beinlínis \astað á
glce, eða til \aupa á gler\álfum og öðru glingri. ls-
lenz\u þjóðinni verður lí\a að s\iljast, að þó að hún
eigi dugandi sjómenn, þá getur hún e\\i veitt
sér allt það óhóf og su\\, sem rí\t hefur undanfarin
ár.
Er það e\\i of mi\il bjartsýni að cetlast til þess, að
íslenz\ir sjómenn endist viðstöðulitið til þess, að vinna
ba\i brotnu og útslíta \röftum sínum til að viðhalda
sli\u ástandi og tíðaranda.
Þjóð sem sefur, va\na þúl
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 1