Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Qupperneq 55

Hinn sanni sjómaður
Eftirfarandi bréf kom Hr. K. A. Bruun með til
blaðsins um það bil sem það var að fara í prentun.
Það er skrifað í Kaupmannahöfn 17. júlí 1937
af Emil Nielsen framkvæmdastjóra hjá Eimskipa-
félagi íslands og stílað til Hannesar Hanssonar
sjómanns og hljóðar utanáskriftin þannig: H.
Hansson „Karlinn í kotinu“ við Sölvhólsveg,
Reykjavík, ísland. Hannes þessi bjó á efri árum
í litlum bæ, sem hann byggði sér á geymslustöð
bak við Nýborg. Stundaði hann þá hrognkelsa-
veiðar á bát, sem hann átti, og sinnti auk þess
um köttinn sinn og nokkur hænsni, sem hann
hafði í girðingu hjá húsi sínu. Aður var Hannes
í utanlandssiglingum um 28 ára skeð, meðal ann-
ars var hann háseti á „Kong Trygve“, eins og
Nielsen minnist á. „Kong Trygve“ fórst síðari
hluta marzmánaðar árið 1907 og var Hannes þá
enn á skipinu. Frásögn hans af „Kong Trygve“
slysinu, er til skráð af Áma Óla.
Bréfið hljóðar svo (þýtt úr dönsku):
Kæri Hannes!
Ég hef lesið endurminningar yðar í Lesbók
Morgunblaðsins og þær hafa glatt mig mikið.
Við höfum jú farið svo marga svaðilförina
saman, munið þér nóttina á „Kong Trygve“ á Sel-
vogsbankanum, þegar helmingurinn af brúnni fór
með björgunarbátnum og öllu saman og yður
skolaði eftir dekkinu allt aftur að stýrisás og
annað þvíumlíkt. Þá nótt stöðvuðust þér á nef-
inu. Já við eigum margar sameiginlegar endur-
minningar. Góður maður voruð þér, trúr og
traustur, sannur sjómaður, um yður á maður að-
eins góðar minningar. Kæri Hannes, oft hafa
hugsanir mínar leitað til yðar í skammdeginu
þegar stormurinn hefur hvinið og hríðin lamist í
andlitið. Nú erum við orðnir gamlir, en við eig-
um minningarnar um hreysti okkar á sjónum þó
og þessar mnningar eru þó okkur báðum mikils
virði. Það gladdi mig að sjá myndina af yður
með kisu og nú með undirskrift yðar.
Lifið heill, Hannes og þakkir fyrir sjóferðirnar
sem við fórum saman.
Yðar einlægur.
Emil Nielsen.
Lo\aorð Emils Nielseti í bréfinu til Hannesar.
Frásögn Hannesar af „Kong Trygve"
slysinu.
Skipið, sem var í strandferðum við Island, fór frá Akur-
eyri þriðjudagsmorgun, hafís lá fyrir Norðurlandi, stormar
geisuðu og hin mesta ótið. Skipstjórinn, sem var danskur,
þáði engar ráðleggingar kurmugra manna. Þegar út í
ísinn kom, lenti skipið fljótt í grenjandi stórhríð og
grimmdarfrosti og hraktist til og frá í ísnum þangað til
það hentist á ísjaka. Hannes var sendur niður í lestar að
athuga skemmdirnar. Sá hann að öll stjómborðshliðin
hafði gengið inn þar sem sjórinn fossaði upp um. Hann
ráðlagði að leggja skipinu á annan bóg en það tókst ekki
og þar sökk „Kong Trygve“. Með skipinu var fjöldi far-
þega auk skipverja. Stýrimaðurinn hét Evensen og var
Færeyskur dugandi maður. .
Hér hefst svo frásögn Hannesar af þessum atburði
Klukkan sex á föstudagsmorgun skipaði Even-
sen að losa bátana og skjóta þeim út.
„Hvað dugar það?“ veinaði skipstjóri og sló
höndum í örvæntingu.
„Ég get ekki verið hér lengur,“ sagði Evensen
aðeins og skipaði aftur að setja bátana á flot.
Gekk það sæmilega.
Nú er að segja frá því, að í seinustu utanför
höfðum við fengið áfall og misst skipstjórabátinn.
Hafði annar bátur verið fenginn í hans stað í
Englandi. En stýrimannsbáturinn hafði laskazt
mjög við áfallið, en það vissum við ekki um, fyrr
en hann var nú settur á flot og hriplak. Þriðji
báturinn var „julla“.
Fólkinu var nú raðað í bátana, og svo héldu
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 39