Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Blaðsíða 20

HJÓNAHERBERGI
EINSTAKLINGSHERBERGI
UNCUD
öðrum uppfinningum. Gangaloftin eru hljóðein-
angruð, Það er ekkert bergmál af mannsrödd-
um, ekkert skrölt. Starfsfólkið hefir þægilega
vinnu, hjúkrunarkonurnar starfa á skrifstofum
með harðviðarborðum og allt er eftir þessu. Leggi
menn áherzlu á þessa hlið málsins er skiljanlegt,
að yfirvöldin séu hreykin af framkvæmdunum.
Leiti maður hinsvegar að heimilisblæ eða menne-
sklighed atmosfere, þá er maður jafnnær.
Heimsókn á þessa nýtízkudeild gerir manni
þungt í skapi. Gamalmennin, sem þarna dvelja, en
af þeim hefir um helmingur fótavist, eru klædd
dökkgráum óviðfeldnum og einhliða fatnaði
stofnunarinnar. Það er einhver hermennskusvip-
ur á þessu öllu. Herbergin eru öll með sama bún-
aði. Þar er nýtízku sjúkrarúm, náttborð og nylon-
klæddur hægindastóll auk smáborðs, allt fínt og
fágað. Þetta er sjúkrastofa en ekki heimili. Á
öllum rúmgöflunum eru turnmerki Kaupmanna-
hafnar. Hér eru engir hlutir, sem vistmenn eiga
sjálfir og minna á fortíðina. Þetta sjúklingaum-
hverfi er innilokað af olíumáluðum veggjum.
Myndir sjást ekki enda mega vistmenn ekki
hengja upp myndir eða blóm. Það er auðséð, að
hér er allt miðað við hreinlæti og aftur hreinlæti
og auðvelt viðhald. Ein smá mynd, lítill tómur
blómsturvasi, eldspýtustokkur og gleraugu úti í
gluggakistunni er það eina sem minnir á íbua
þessarar gljáfægðu stofu. Þetta umhverfi er eyði-
legt og fráhrindandi. Hér eru nýtízkuþægindi,
nýtízkuhúsgögn, — en kærir gamla fólkið sig um
herbergi í þessum nýtízku stíl? Hvernig líðui
gamla fólkinu, þegar allir munir þess eru frá þvl
teknir, og allir möguleikar til eigin framtaks
stöðvaðir? Æ! það er eins og hann sé ekki lengur
í lifenda tölu . . .“ hafði dóttirin sagt. <(
„Vér getum ekki annað en tekið undir þetta,
segir greinarhöf. „Eftir heimsókn í deildina er
skoðun vor hin sama,“ en þetta er málefni sem
þarf að ræða og lofar hann að gera því betri ski
seinna.
Greinarhöf. er heldur ekki ánægður með þa®’
sem hann sér í eldri deildum gamalmennahæ
anna, þó nýtízkan sé þar ekki að meini. Þar eiu
þrengsli og önnur „óhugnanlegheit“. „Það sem
mestu máli skiptir er það, að vistfólkinu finnis
það vera heima hjá sér. Það er meginskilyrðið ti
þess, að því geti liðið vel,“ segir höf.
Þetta voru kaflar úr greinarflokknum sem a
var minnst. Þó að ýmislegt í hugsunarhætti ok a
íslendinga sé á annan veg en dansks fólks, P
eru þessar umsagnir allar athyglisverðar. .
Dvalarheimili aldraðra sjómanna að LaugaiaS1
er ekki ríkis- eða bæjarstofnun, þó nokkur stu n
4 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ