Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Blaðsíða 33

Fyrir þetta missti „Henrietta“ ferðina og velt-
ist fram og aftur, og til hliðar, ferðlítil.
Þegar leið á kvöldið, jókst óveðrið, og um
nóttina fékk skipið á sig gríðarlegan sjó. Brotnaði
þá ýmislegt ofan þilja, meðal annars lífbáturinn.
Timburmaður skipsins kom til káhettu og tilkynnti
Mr. Bennett, að við yrðum að leggja til, því skipið
hefði slegið úr sér, á bógnum.
Samúel skipstjóri fór framí til að sjá hvað
skeð hafði, en það sýndi sig við nánari athugun
að engin hætta var á ferðum. En nú hafði storm-
inn aukið svo mjög, að skipstjóra fannst ekki
forsvaranlegt að halda áfram, jafnvel þó veðmálið
tapaðist.
Og þarna lá nú „Henrietta“, sem hafði farið
hálfa leiðina, — og hjó af sér sjóana, — letilega
og ferðlaus. Seinna sýndi það sig að þetta var
„cyklon“ sem við vorum komnir inn í. Þessa
stormanótt missti „The Fleetving“ sex menn
fyrir borð, og fórust þeir allir.
„Vesta“, sem var mikið sunnar, fann minna
fyrir veðrinu. Um miðjan dag þ. 19. des. hægði
storminn, og „Henrietta" var aftur komin undir
full segl. Sólin gægðist fram, og sjóarnir voru
ennþá risa stórir. Meðan stormurinn stóð yfir,
höfðum við farið aðeins 153 mílur, en nú fórum
við á sama tíma, 260 mílur.
Það sem eftir var af kappsiglingunni höfðum
við gott leiði, og það var ekkert sem hindraði
>,Henriettu“ í að gleypa hverja míluna á fætur
annari.
Snemma á aðfangadagsmorgun var „Henrietta“
við innsiglinguna í enska kanaliim, með von um
að við 'gætum borðað miðdegisverð í looves á
jóladag. Timburmaðurinn kom nú hlaupandi og
tilkynnti að „The Fleetving“ sæist. En aftur hafði
honum missýnst, því við nánari athugun í sterk-
um sjónauka, sást að þetta var ensk skonnorta.
A jóladag rann „Henrietta“ fram hjá The Need-
les, með öll segl uppi og fána við hún.
Dómararnir viðurkenndu að allar reglur við
kappsiglinguna hefðu verið haldnar.
Við heilsuðum með flagginu og beygðum inn í
Coves skurðinn. A hæðunum allt í kring var
Hiikill fjöldi fólks, sem fagnaði komu skipsins,
°g „Hurst Castle“ heilsaði með flaggi og fall-
byssuskotum. Um kvöldið komum við til Coves,
°g létum akker falla. Var tekið á móti okkur
ttieð húrrahrópum af fólksfjöldanum og „The
Royal Jakt Clubshouse".
A mjög stuttum tíma, aðeins 13 dögum, 22
túnum og 46 mínútum höfðum við farið á milli
rnarka, og komum sem nr. 1.
M’Vickar, formaður dómnefndarinnar, sem átti
að fara með gufuskipi, og taka á móti okkur, var
S\ipverji af m.b. Kóp frá Keflaví\, er vann öll verðlaunin af
Reykvíkingum í sundkeppni 1956. Hann mun vcrja titil sinn
í dag.
enn ekki kominn. Því var hrópað: „Þið komið of
snemma.“
Móttökurnar voru hjartanlegar.
Nokkru seinna kom „The Fleetving“ og „Vesta“,
hið fyrra með sorgarfrétt, eins og áður er sagt,
tap sex dáðra drengja.
Samúel skipstjóri hafði siglt „Henriettu“ frá
Sandy Hook, til Scilly eyjanna, án þess að leggja
nokkurn tíma yfir. Hann sigldi sama bóg alla
leiðina, og fór aðeins 11 mílum lengri leið, en
stytzta lína var milli staðanna.
Hinar jaktirnar höfðu farið meiri og minni
króka.
G. J. (Þýtt).
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 17