Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Side 37

Um borð hefur s\ipstjórinn gejið jyrirs\ipun um au\inn romms\ammt til s\ipshajnarinnar. Sjú\ling-
urinn getur e\\ert dru\\ið en einn jélagi hans dre\\ur úr \önnu hans.
konar þjóðerni djúpa löngun til að koma hinum
ókunnu sjómönnum til hjálpar. Meðan þúsundir
öianna farast, hjálparvana í átökum og togstreitu
hinna stóru þjóða og valdhafanna útbyrðis og inn-
byrðis sín á milli, er öll orka sameinuð í því að
koma hinni fámennu fiskiskútu til hjálpar. Hugs-
unin er fögur, og sem betur fer er hún hvergi
nærri útdauð í heiminum í dag — heldur er hún
hinn mikli björgunarhringur, sem halda mun
sannri menningu uppi um alla framtíð.
Sannastur og um leið átakanlegastur er sá kafli
niyndarinnar sem gerist um borð í hinu nauð-
stadda skipi og segir frá líðan og viðbrögðum
skipverjanna. Einstaklingarnir eru svo einkenni-
lega vel valdir og leikur þeirra er svo snilldar-
legur, að mönnum mun hann seint úr minni líða.
Sóttin grípur þá með svo misjöfnum hætti, hún
setur sálarástand þeirra úr jafnvægi og leysir úr
læðingi svo ólíkar og heiftúðugar tilfinningar.
Sviðsetning Christian-Jaques er svo raunhæf er
stjórnlaust skipið rekur fyrir sjó og vindi, en afl-
inn er látinn eiga sig meðan skipverjar verða hver
öðrum meira ósjálfbjarga, að ekki er að undra,
þótt þessari sérstöku mynd hafi verið veitt hin
hæsta viðurkenning, og þá tvo tíma er tekur að
sýna myndina, er maður eins og hlekkjaður við
stólinn allan tímann.
Einhverjir fegurstu partar myndarinnar eru
begar skólapilturinn Jean-Louis Trintignant fær
skilaboðin og kemur þeim áleiðis til læknisins
sem þá er nýlátinn en ekkja hans, Helene Per-
driére, gleymir sorg sinni við að hjálpa til, og
einnig þegar hinn blindi þýzki radioamatör í
Munchen kemur boðum áleiðis. Það verður að
glíma við tollverði og margskonar embættismenn
og loks kemst svo serumið af stað í gegnum flug-
vellina í Kastrup í Danmörku og Fornebu í Osló
er norsk flugvél að lokum kemur meðalinu á
réttan leiðarenda.
Þrátt fyrir hinn raunhæfa og hörmulega atburð
sem er uppistaða myndarinnar, þá er hún eitt
ánægjulegt ævintýri, sem vel getur átt sér stað,
en sem því miður endar of sjaldan eins vel. Hún
er viti, sem leiftrar í myrkrinu, og sem á kvik-
myndaléreftinu sýnir á alveg sérstaklega raun-
hæfan hátt, jafnvel í smáatriðum, að þetta
neyðaróp af hafinu virkar sem draumurinn um
bræðraþelið og náungakærleikann meðal mann-
anna.
Það er ánægjulegt til þess að vita, að Laugar-
ássbíó, hið nýja kvikmyndasýningarfyrirtæki Sjó-
mannadagssamtakanna, og sem ætlað er að afla
fjár til reksturs hins myndarlega Dvalarheimilis
hinna öldruðu sjómanna í framtíðinni, skuli hafa
farið svona vel af stað, að koma með hverja
afbragðsmyndina eftir aðra og nú á Sjómanna-
daginn með þessa sérstæðu verðlaunamynd, sem
fengið hefur í heimsblöðunum betri dóma en
flestar myndir aðrar.

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 21