Sjómannadagsblaðið - 02.06.1957, Síða 51

Róðra\eppni á björgunarbátum 1. Sjómannadaginn 1938. Skjpverjar aj b.v. Hannesi ráðherra. Nöfn \eppendanna eru þessi,
talið frá vinstri: Þorvaldur Egilsson stýrimaður, Guðmundur Marinó Ingjaldsson, nú verþstjóri hjá D. A. S., Sigþór Guð-
mundsson, fórst með b.v. GuIIfossi, Lúðvíþ Dagbjartsson, starfsmaður í Slippnum, Finnur Daníelsson, togarasþipstjóri, A\ur-
eyri, Pétur Ingimundarson og Hjálmar Guðmundsson fisþsali, Reykjavíþ. — Þessir sömu sþipsfélagar unnu þennan dag fyrstu
þeppni Sjómannadagsins í reiptogi en \eppendur voru sþipverjar af b.v. Garðari, Hafnarfirði, og sþipverjar af b.v. Hannesi ráð-
herra, Rey\javí\. — B.v. Garðar fórst á stríðsárunum við Englandsstrendur eftir ásiglingu og með honum þrír s\ipverjar, en b.v.
Hannes ráðherra fórzt á Músatöngum við Kjalarnes veturinn eftir. S\ipverjar björguðust allir í tveimur ferðum á eigin
björgunarbát þóftafullum af sjó. Er þetta í eina s\iplið, sem s\ipverjum af íslenz\um togara hefur te\izt að bjarga sér
á s\ipsbát úr strandi við jafn slcemar aðstceður. Togarinn liðaðist fljótt í sundur þannig að litlu síðar sást e\\ert heillegt
eftir af honum annað en gufu\etillinn re\inn upp í fjöru. Báðir þessir togarar voru meðal hinna aflasœlustu og stcerztu
botnvörpunga, er íslendingar létu sjálfir byggja við sitt hcefi rétt fyrir 1930. Það var lí\t um með bceði s\ipin, að hinir
raunverulegu s\ipstjórar, er gert höfðu á þeim garðinn frcegann, voru e\\i með í þessari síðustu för þeirra.
var í stóra umslaginu, hún flýtti sér bara að
leggja það á botninn í miðkommóðuskúffunni.
Hún sá að Jakobi hafði blætt aðeins frá sári yfir
öðru auganu. Hún þvoði blóðið burt og vafði
handklæði um höfuð honum. — Guð minn góður,
Jakob, hvíslaði hún og strauk hann niður vang-
ann með annarri hendinni. Þá opnaði Jakob
augun, leit á Önnu og kringum sig í stofunni.
— Uff, sagði hann, mig dreymdi svo illa.
— Já, sagði Anna, en það er bezt að þú hvílist
í rólegheitum núna. Þá lokaði Jakob augunum
og sofnaði aftur.
En daginn eftir lá hann og kippti og kleip í
ábreiðuna og starði á kvist í einum þakbjálkan-
um. Svo stóð hann upp og gekk að kommóðunni
og dró út miðskúffuna. A botninum fann hann
stóra umslagið. Hann leit inn í bókina og horfði
á peningana.
— Segðu mér eitt Anna, sagði hann, var ég
í bænum í gær?
— Já, sagði hún. Það varstu víst. Og þeir komu
með þig á milli sín í gærkvöldi. Meira veit ég
ekki, ég . . .
H. Þ. H. þýddi.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 35