Sjómannadagsblaðið - 01.06.1975, Side 69

margskonar vandamál, sem vörð-
uðu efnahag samtakanna, stefnu-
mál og ekki sízt margslungin
mannleg vandamál. Enginn þarf
að halda, að allir stjórnarmenn hafi
verið sammála er fundir hófust,
fjarri því.
En vandamálunum var ekki ýtt
á undan sér heldur voru menn
sammála um, að lausn á þeim
þurfti að finnast. Þegar unnið er
með slíku hugarfafi en ekki því að
búa til vandamál og ágreiningsefni,
tekst að finna viðunanlega lausn í
hverju máli. Ég tel að þessi hugs-
unarháttur hafi fyrst og fremst gert
störf þessarar stjómar samtaka okk-
ar — sem setið hefur óbreytt á
annan áratug — jafn farsæl og raun
ber vitni um. f þessu efni var
Kristens Sigurðsson ekki ,;á sízti,
þótt fastur væri fyrir í skoðunum
sínum.
Ég var eitt sinn spurður nokkru
eftir að við hófum störf saman í
stjórn Sjómannadagsráðs. ,,Hvern-
ig gengur þér, sem kenndur er við
íhald, að vinna með jafn vinstri-
sinnuðum manni eins og Krist-
ens? „Ég svaraði strax sannleikan-
um samkvæmt, og vitnaði til þess
sem hér að undan segir, og bætti
því við að við hefðum verið algjör-
lega lausir við pólitíska tilhalds-
semi í störfum okkar, og að allar
slíkar persónulegar skoðanir hafi
verið látnar víkja fyrir sameiginleg-
um áhugamálum. Gagnvart stjórn-
málum, vorum við hins vegar sam-
mála um eitt, að nota þau til
framdráttar samtökum okkar og
markmiðum, því að við vissum að
verið var að vinna að almannaheill.
Annars fór Kristens aldrei dult
með sínar skoðanir á þjóðmálum
frekar en öðrum. Skoðanir hans
voru ákaflega oft faldar í hans
sérstöku kímni, sem sjálfsagt marg-
ir hafa talið jaðra við kaldhæðni.
Þetta kom þó ekki við okkur, sem
betur þekktum hann, enda gleymd-
ist slíkt þá fijótt, þegar þess varð
vart að hann var jafnreiðubúinn til
að setja sín störf og persónu undir
það mæliker, sem hann dæmdi
aðra eftir, og var ófeiminn við að
láta í ljós sjálfsgagnrýni, gamansög-
ur og brandara á eigin kostnað.
Ég, og aðrir í stjórn okkar, sökn-
um góðs samstarfsmanns, sem
skildi manna bezt hin ýmsu vanda-
mál í mannlegu samfélagi og um
leið í starfi okkar. Félagslega er
skaði okkar mikill við fráfall Krist-
ens, en líklega er þó missirinn á því
sviði hvað mestur hjá hans gamla
félagi Kára og hafnfirzkum sjó-
mönnum í heild, sem í Kristens
áttu um langt árabil, ásamt Svan-
berg starfsbróður hans, þær drif-
fjaðrir, sem til þurfti svo Sjó-
mannadagurinn þar væri lifandi
staðreynd.
En missir eiginkonu og barna er
mestur, því flytjum við þeim fyrst
og fremst okkar samúðarkveðjur,
um leið og við kveðjum ágætan
samstarfsmann og þökkum honum
verðmæt félagsmálastörf í þágu ís-
lenzkrar sjómannastéttar.
Svanberg Magnússon var fæddur að
Skarði í Skötufirði við ísafjarðar-
djúp hinn 9. janúar, 1909, og hann
lézt 25. apríl, 1974. Foreldrar hans
voru Karitas Skarphéðinsdóttir og
Magnús Guðmundsson. Hann var
elztur 10 systkina. I þá daga var
það knýjandi nauðsyn að ná sam-
hjálp elztu barnanna til að afla
bjargar í bú, og var Svanberg ekki
eftirbátur í því. Hann fluttist með
foreldrum sínum til Hnífsdals og
síðan til Isafjarðar 1922. Þar réðst
hann til Guðmundar Guðmunds-
sonar, skipstjóra á m/b Gunnbirni.
Stundaði hann síðan sjó frá ísa-
firði, þar til hann fluttist til Hafn-
arfjarðar 1938, en þar bjó hann til
æviloka. 1950 lauk hann prófi frá
Stýrimannaskólanum í Reykjavík.
Svanberg var drengur góður og
vildi hvers manns vanda leysa.
Hann stundaði alla tíð sjó-
mennsku, og er til Hafnarfjarðar
kom, keypti hann ásamt ntági sín-
um, Sigurþóri Sigfússyni, 8 tonna
trillu, er þeir sóttu á saman til
fanga, en milli þeirra var alla tíð
sérstök tryggð.
Svanberg var félagshyggjumaður
í bezta lagi. Hann var greindur vel
og íhugull og gat því oft verið
fastur fyrir og fylginn skoðunum
sínum.
Hann vann mikið að félagsmál-
um fyrir Skipstjóra- og Stýri-
mannafélagið Kára í Hafnarfirði,
eða í allt að 30 ár. Hann var
vakandi vörður félagsins varð-
andi kaupsamninga, fulltrúi á
þingum F.F.S.Í., í fulltrúaráði Sjó-
mannadagsins og svo í margvísleg-
um öðrum trúnaðarstörfum fyrir
félagið. Hann var formaður þess
1968-1972, en þá baðst hann und-
an endurkosningu vegna vanheilsu.
Svanberg var kvæntur Guðrúnu
Sigfúsdóttur, hinni ágætustu konu,
sem reyndist honum tryggur föru-
nautur.
Við eigum margar góðar endur-
minningar frá samstarfinu við
Svanberg í félagsmálum sjómanna,
og nú þökkum við honum fyrir
hans mikla og fórnfúsa félagsstarf,
um leið og fjölskyldu hans og félög-
um eru sendar samúðarkveðjur.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 59