Sjómannadagsblaðið

Årgang

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Side 78

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Side 78
enda hverjum manni færari neta- maður. Sjálfur neitar Tjái því, að hann hafi verið „rauður“ en ákveðinn verkalýðssinni, og þeir menn voru „rauðir“ í gamla daga í augum útgerðarmanna, bolsa skrattar. En menn þurfa nú ekki að vera bolsar til að vera andvígir 85 klukku- stunda samfelldri vöku við erfið verk, og Tjái segist strax sem krakki í vinnu hjá Edinborg hafa orðið verkalýðssinni, sér hafi of- boðið að sjá konur rogast með þunga kolapoka í uppskipunar- vinnu og þá líklega hefur kven- fólkið haft 10—15 aura á klukku- stund, því að fullgildir karlmenn höfðu 20 aura. Tjái gekk í Dagsbrún strax og hann hafði aldur til, var orðinn 16 ára, fékk ekki inngöngu fyrr, og síðan í Hásetafélagið þegar það var stofnað, „en ég hef aldrei haft mig í frammi í kaupdeilum“, segir hann. Gigtarkastið kom Tjáa uppá kant við útgerðina. Hann var þá á Snorra goða en á því skipi var hann frá 1932 til vertíðarloka 1934. Um vorið í vertíðarlokin eða í síðasta túrnum hafði hann fengið slæmt gigtarkast í mjóhrygg og síðu og var í koju tvo síðustu daga lokatúrsins. Hann fór til læknis strax og hann kom í land og síðan til læknismeðferðar í nudd og raf- magn og átti í þessum veikindum í einn mánuð. Nú var það í lögum, að háseti, sem lagður væri veikur í land, ætti rétt á kaupi í einn mánuð, og Tjái heimtaði sitt, en útgerðarforstjór- inn neitaði að skrifa undir reikn- inginn. Þá afhenti Tjái Sjómannafélag- inu reikninginn og það fór svo, að hann var greiddur um haustið. En áður en það yrði og meðan stóð í þessu stappi, fór Snorri goði á síld og Tjái skilinn eftir. Hann hafði ekki vitað annað en hann ætti víst pláss á Snorra, „ég hélt ekki ég væri lakasti maðurinn“ segir Tjái, en nokkru áður en Snorri hélt til síldveiðanna rakst hann af tilvilj- un á skipstjórann, sem tilkynnti honum þá, að hann hefði ekki pláss fyrir Tjáa á sínu skipi á síld- inni. Þetta kom Tjáa algerlega á óvart, og kom honum einnig mjög illa, síldin gaf oft togaramönn- unum góðan pening, og venjan var að fullgildir menn, sem verið höfðu vetrarvertíðina og staðið sig gætu treyst því að sitja fyrir síld- SMIDJUVOGI 7 - KÓPAVOGI - A3100 72 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Sjómannadagsblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.