Eimreiðin - 01.01.1923, Qupperneq 22

18
í VERINU
. EiMREIÐIN
unum. Olluin var ljóst, hve mikil hætta fylgir sjóróðrunum, en
tilfinnanlegast var það vinum og vandamönnum. Þar að auki
neyddust sumir til róðranna frá misjöfnum ástæðum heima fyrir-
Þegar í verið kom, skyldu menn austanfjalls búa í verbúð-
um. Búðir þessar, sem venjulega vorii nefndar sjóbúðir, voru
þannig gerðar, að bygt var útihús, stundum eitt sér, eða fleiri
saman, veggir hlaðnir að innan úr grjóti og torfi eða grjóti
eingöngu en að utan úr grjóti og torfi eða sniddu; veggjaþykt við
undirstöðu um 2‘/2 alin, en drógst að sér að utan, svo að veggtf
urðu að ofan IV2 alin á þykt. Dyr voru jafnan á öðrum gafli, og
kampur nokkuð þykkri en veggir. Hæð veggja var um 2'V’ ak
Breidd búðanna var 5 álnir, en lengd þriggja eða fjögra rúma-
Uppgerð eldri búða var hin svokallaða »dvergbygging«i-
þannig, að reistar voru upp 4 álna háar stoðir 13,4 al. fra
hliðarveggjum, með rúmslengdar millibili eftir endilangri tóft-
inni. Ofan á þessar stoðir voru lögð tré gafla á milli (brún-
ásarnir), en þverbitar milli þeirra upp af stoðunum. A miðja
þessa bita voru settir stuttir en gildir trékubbar (dvergarnir);
ofan á þá var lagður mæniásinn, en ekki lágu endar hans a
gaflhlöðunum; þau voru ekki hærri en að brúnásunum. A
þessa grind var svo reft rafti við raft, lá neðri endi þeirra a
vegglægjulausum veggjunum, en efri endinn á brúnásunumt
af brúnásunum lágu svo miklu styttri raftar upp á mæniásinn,
og sömuleiðis af gaflhlöðum. Meiri halli var látinn vera a
neðri röftunum en þeim efri; bungaði því þakið út og msen-
irinn varð ekki eins hvass. Var því síður hætt við að þekjan
rifnaði í mænirinn, og minni lekahætta, er þekjan var brattari
að neðan. Utan yfir var svo þakið með þreföldu torfi og graS'
svörður látinn snúa að röftum á því insta. Hæð frá gólfi
mæniáss var um 5'/2 al., gólfbreidd l1/2 al. Oft voru gólfin
flóruð með flötum steinum. Venjulega var haft ofurlítið niður-
gengt í búðirnar, til að verjast gólfkulda.
í bilið milli hliðarveggja og stoða var hlaðinn grjótbálkur,.
um 18 þml. á hæð, sem tók jafnlangt fram og stoðirnar. Da
lítil hola var látin vera framan í bálkinn um miðju hvers
rúmstæðis. Bálkur þessi var botn rúmanna. Framan á a a
stoðirnar við efri brún bálkans var slegið borðum, sem myn