Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1923, Side 85

Eimreiðin - 01.01.1923, Side 85
EIMREIÐIN S0LVI HELQASON 81 Einn fagran vordag var alt fólkið á Melum úti við og eng- mn í bænum. Þá sjáum við hvar Sölvi kemur gangandi með ^assa á bakinu, svo stóran, að hann var lítið minni en meðal fiárhúshurð. Móðir mín sendi eldhússtúlkuna sína til að vinna honum beina. Það var aldraður kvenmaður, vingjarnlegur og blíður í máli. Þegar hún hefir boðið honum til baðstoíu, tekur hún hann tali og segir: »Hvað ertu nú að fara, Sölvi minn?« ®Eg er nú að fara af landi burt«, segir hann, »og ætla fyrst landveg til Reykjavíkur, og baðan sjóveg til Norður-Ameríku. gat ekkert flutt með mér, nema pappírana mína. Þeir eru ' þessum kassa. Það eru 11,000 myndir og 900 blómstur. ^etta kostar sína peninga þegar þangað er komið. Hér segir fólk: »Þetta er fallegt, þetta er gáfulegt«. — En eg et ekki betta«. Sölvi fór svo að hafa sokkaskifti. Hann bað konuna að lána sér háa sokka, því sér væri svo ilt í bakinu: sagðist vera dauður, drepinn og kúgaður, af því að bera sífelt svona tunga byrði á bakinu. Hún gerði sem hann bað, þótt hún hefði aldrei heyrt fyr að langir sokkar læknuðu slíkt. Ffaman af æfi sinni mun Sölvi hafa unnið, að minsta kosti a sumrin. Eg man að hann sagði frá, að hann hefði verið í kaupavinnu hjá séra Jakob Guðmundssyni á Ríp, — síðar á Sauðafelli í Dölum. »Séra Jakob er sá mesti sláttumaður, sem nú er uppi á íslandi«, sagði Sölvi. »Hann sló 3 dagsláttur á úag. En«, bætti hann við, »þá sló eg 6«. Einu sinni sagðist hann hafa slegið tjörn nokkra með fleiri ^önnum. Sumir gengu svo langt fram, að vatnið náði þeim í ^itti, öðrum undir höndur, en Sölvi gekk svo langt fram fyrir t’á alla, að hann varð að halla sér aftur á bak, svo vatnið rVnni ekki upp í hann. Aldraður maður, hér í sveitinni, systursonur séra Jakobs, Se9ist vel muna eftir Sölva þegar hann \^r kaupamaður á ^'P. Segir hann að Sölvi hafi ekki verið sérlegur afkasta- uiaður, en fremur strákslegur, og lítið hafi þurft út af að bera, W þess að hann hótaði fólki að drepa það. ^að, sem Sölvi var þó stoltastur af, var málaralistin. Hann syndi sjaldan myndir sínar hjá okkur, af því foreldrar mínir 9afu sig lítið að honum. Þó man eg að hann sýndi einu sinni 6
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.